Εντάξει. Είμαι ευσυγκίνητη, δεν το αρνούμαι. Αλλά λίγες σκηνές από ελληνικές σειρές με έχουν κάνει να βουρκώσω, αλλά και να προβληματιστώ. Σε μια επανάληψη του «Είσαι το ταίρι μου» οι δυο φίλοι, ο Λάζαρος και ο Γρηγόρης βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση να αποχωριστούν. Σε κάποια στιγμή ο Λάζαρος του λέει πως όλοι οι φίλοι λένε πως δεν θα χαθούν, αλλά μετά από χρόνια ειδοποιείται ο ένας για την κηδεία του άλλου. Στο μυαλό μου ήρθαν αρκετά πρόσωπα, φίλοι που πάντα θα θέλω να υπάρχουν στη ζωή μου, που εύχομαι ο χρόνος να μας κάνει να μην αποχωριστούμε, που με κάποιους μοιάζουμε, με άλλους πάλι όχι, αλλά λίγη σημασία έχει τελικά αυτό.
Έχω παρατηρήσει, αγαπημένε μου αναγνώστη, πως οι άνθρωποι συνήθως κάνουν παρέα με αυτούς που ταιριάζουν απόλυτα. Με εκείνους που θα ακούνε την ίδια μουσική, θα τους αρέσει το ίδιο φαγητό, θα έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα, θα μοιράζονται τις ίδιες ιδέες και απόψεις. Τους αρέσει να μοιράζονται τις στιγμές τους με εκείνους που δεν θα χρειάζεται να πουν και να εξηγήσουν και πολλά – πολλά, αφού μια ματιά είναι αρκετή για να καταλάβει ο ένας τι θέλει να πει ο άλλος. Θέλουν να βγαίνουν με εκείνους που τα ενδιαφέροντα τους είναι κοινά, με εκείνους που κάνουν κοινά όνειρα, που βλέπουν μαζί τους εαυτούς τους στο μέλλον. Που ενθουσιάζονται με τα ίδια πράγματα και στεναχωριούνται επίσης με τα ίδια. Υπάρχει βέβαια και η κατηγορία εκείνων των ανθρώπων που θα γοητευτούν από το διαφορετικό. Δεν τους αρέσει να συναναστρέφονται με χαρακτήρες όπως είναι οι ίδιοι. Και μεταξύ μας, αυτό έχει και περισσότερο ενδιαφέρον. Να γνωρίζεις έναν άνθρωπο, τελείως ξεχωριστό από σένα, μέσα από τον οποίο θα μάθεις πράγματα, που ίσως να μην τα είχες φανταστεί καν. Να ανακαλύπτεις κάθε μέρα και κάτι διαφορετικό.
Να ξέρεις πως η αυριανή μέρα που θα ξημερώσει θα σε βρει να περιμένεις να μάθεις κάτι καινούργιο από εκείνον, που θα σε προβληματίσει, θα σε κάνει να σκεφτείς διαφορετικά, θα θελήσεις να μοιραστείτε τις σκέψεις και όλα όσα σας προβληματίζουν. Θα είναι ο φίλος σου, που θα παραμένει δίπλα σου, παρά τα όσα στραβά και ανάποδα έχεις, που θα σε κατανοήσει και θα σε συμβουλεύσει κιόλας. Εκείνος που θεωρεί τρελά όλα όσα κάνεις, αλλά θα σου συμπαρασταθεί και θα σε θαυμάσει για τον αυθορμητισμό σου. Θα είναι εκείνος που του φτάνει απλά να σε βλέπει να χαμογελάς. Γι αυτό αν έρθει κάποιος στη ζωή μας που δεν έχει τα ίδια πιστεύω μαζί μας, ας μην τον απομακρύνουμε. Δεν γίνεται όλοι να συμφωνούμε για όλα, ούτε να ακολουθούμε κατά γράμμα τον ίδιο τρόπο ζωής. Η φιλία είναι κάτι διαφορετικό, κάτι ξεχωριστό. Φιλία είναι να επιλέγεις να έχεις στη ζωή σου έναν άνθρωπο που θα τον αγαπάς, παρ’ όλες τις ατέλειες του. Για σκέψου το…
