Η ζωή δεν ξέρεις πως τα φέρνει. Κάθε μέρα ξυπνάς και δεν ξέρεις τι έχεις να αντιμετωπίσεις. Στον καθένα μας κάτι τυχαίνει. Κάποιοι με τα πολύ δύσκολα, άλλοι με λιγότερο. Όλοι όμως ερχόμαστε αντιμέτωποι με κάτι. Με μια και μόνο όμως διαφορά. Αν θα επιλέξουμε ότι θα αγωνιστούμε γι αυτό ή απλά θα καθίσουμε να το παρατηρούμε. Στο χέρι μας είναι αν θα νιώσουμε τη γεύση της ζωής ως γλυκιά ή όχι. Και μεταξύ μας, νομίζω ότι όλοι όσοι επιλέγουν την…γλυκιά πλευρά της ζωής, είναι και εκείνοι που αγωνίζονται για εκείνη.
Είναι οι άνθρωποι που δεν θα τους δεις ποτέ να παραδίδουν τα όπλα. Που ακόμη και να έχουν «πέσει» έχουν βρει τον τρόπο να σηκωθούν. Που ακόμη κι αν χάνουν, δεν κάθονται να κλαίνε, αλλά ψάχνουν να βρουν τον τρόπο εκείνο για να πάρουν πίσω όλα όσα έχασαν. Είναι άνθρωποι ευαίσθητοι, που έχουν από νωρίς κατανοήσει ότι η ζωή έχει τα πάνω και τα κάτω της, αλλά και εκείνοι που δεν πρόκειται να κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια, αλλά είναι καθημερινά έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της.
Για μένα αυτή η κατηγορία των ανθρώπων είναι παράδειγμα προς μίμηση. Γιατί όχι μόνο είναι καλόψυχοι, αλλά προσπαθούν και με τον τρόπο τους να προσφέρουν το φως στους γύρω τους. Γιατί είναι θετικοί. Γιατί δεν μιζεριάζουν. Γιατί έχουν βρει τον τρόπο να αντιμετωπίζουν τις όποιες κακοτυχίες προκύπτουν.
Γιατί έχουμε στόχο μόνο στο να πετυχαίνουν. Γιατί δεν στέκονται σε μικρότητες, αλλά έχουν μάθει να τις ξεπερνούν. Γιατί πατάνε γερά στα πόδια τους και δεν περιμένουν από κανέναν άλλο να τους στηρίξει. Γιατί παρ’ όλο που έχουν πληγωθεί, ξέρουν να συγχωρούν. Αναρωτιέσαι γιατί να συμβαίνει όμως αυτό; Μα είναι τόσο απλό. Γιατί μόνο ένας άνθρωπος που έχει πληγωθεί, ξέρει και βρίσκει τους τρόπους για να κολλήσει και πάλι τα κομμάτια του. Έχει μάθει τι πάει να πει σκληράδα και απαντά με ευαισθησία. Ξέρει πως είναι να μετατρέπεις ένα μειονέκτημα σε τεράστια ευκαιρία που πετυχαίνει. Δεν ήταν πάντα έτσι. Έγιναν όμως στην πορεία. Είναι αυτό που λέμε, έπαθαν και έμαθαν.
Έμαθαν να αντιμετωπίζουν με θετική ματιά τα πράγματα. Κι αντιμετωπίζουν τη σκληρή πραγματικότητα με καλοσύνη. Κι αυτό για μένα είναι επιλογή και στάση ζωής. Να μπορείς να είσαι καλός άνθρωπος και συνάμα αγωνιστής σε μια κοινωνία που ολοένα και σε πληγώνει, σε εξουθενώνει.
Δεν είναι μικρό πράγμα να μπορείς να αντιμετωπίσεις την οποιαδήποτε κατάσταση σου εμφανιστεί. Δεν είναι μικρό πράγμα να ξέρεις να επιβιώνεις. Δεν είναι εύκολο να έχεις υπομονή και επιμονή για να πετυχαίνεις. Κι αν με ρωτάς τι αξίζει να είναι κάποιος στις μέρες μας; Άνθρωπος που αγωνίζεται, όχι μόνο για το καλό το δικό του και της οικογένειας του, αλλά εκείνος που θα βάλει το χέρι του για το καλό και την επιβίωση και των άλλων.
