Είμαστε και τα λάθη μας

Ξέρεις τι έχω καταλάβει όσο περνούν τα χρόνια, αγαπημένε μου αναγνώστη; Ότι δεν είναι τελικά και τόσο κακό να αποδεχόμαστε τα λάθη μας. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά να τα αγκαλιάζουμε καμιά φορά. Μάθαμε να ζούμε με ενοχές, να απολογούμαστε για το κάθε τι.

Δεν υπάρχει κάτι πιο άσχημο από αυτό. Το να νιώθει το μέσα μας άσχημα, να είμαστε σε διαρκή απολογία προς τρίτους μας κάνει να απομακρυνόμαστε από τον ίδιο μας τον εαυτό. Και ξέρεις γιατί; Γιατί με το να νιώθεις ένοχος, απευθείας σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζεις τι πήγε στραβά, τι έκανες λάθος κι έτσι προφανώς και δεν παίρνεις το μάθημα σου, δεν γίνεσαι σοφότερος. Το θέμα, αν με ρωτάς, δεν είναι ούτε να αισθάνεται κάποιος άσχημα για τα λάθη του, ούτε να αυτομαστιγώνεται.

Το ζητούμενο είναι να μαθαίνει από αυτά. Αργείς να το κατανοήσεις, μακάρι δηλαδή να μας το έλεγαν αυτό στο σχολείο, πως το να πέφτεις σε λάθη, να τρως τα μούτρα σου, να στεναχωρείς ίσως κάποιους δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Ποτέ όμως δεν είναι αργά, έτσι δεν είναι; Γιατί το να αναγνωρίσεις τι δεν πήγε καλά, τι έγινε λάθος, τι θα μπορούσε να γίνει και να κάνεις για να αποφευχθεί μια κατάσταση σε φέρνει μπροστά από τον εαυτό σου, την αλήθεια σου. Άσε που μαθαίνεις και ποιοι πραγματικά είναι αυτοί που θα είναι όντως εκεί για σένα. Που θα έχουν πει πως θα βρίσκονται στο πλάι σου, όποτε τους χρειαστείς, και δεν θα κάνουν πίσω. Που είπαν ότι θα είστε για μια ζωή φίλοι και έτσι έγινε.

Που όταν τα έκανες χάλια, εκείνοι δεν λοξοδρόμησαν, αλλά έμειναν εκεί δίπλα σου, να μοιραστούν την καταστροφή που προκάλεσες και να σου δείξουν έμπρακτα το ειλικρινές ενδιαφέρον τους. Και ξέρεις κάτι; Μέσα από έναν τέτοιο χαμό, που θα νομίζεις ότι βρίσκεσαι λόγω ενός λάθους, θα καταλάβεις και εσένα. Τα όρια σου. Θα αντιληφθείς ότι δεν ήταν μέχρι εκεί που νόμιζες ότι θα μπορούσες να φτάσεις, αλλά ακόμη πιο μακριά.

Γι αυτό, νομίζω το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε, αντί να θυμώνουμε, να κλεινόμαστε στο σπίτι, να αυτομαστιγονόμαστε, να σπαταλάμε όλη μας τη δημιουργική ενέργεια και να κάνουμε φανταστικούς διαλόγους στο μυαλό μας, είναι να κοιτάμε κατάματα ακόμη και τα λάθη μας και να προχωράμε. Οι αστοχίες είναι για να γίνονται, κι εμείς, έπειτα από εμπειρία χρόνων, θέλω να πιστεύω ότι είμαστε αρκετά πιο σοφοί για να κατανοήσουμε ότι η προσοχή μας θα πρέπει να είναι στραμμένη σε αισιόδοξες σκέψεις κι όχι σε αυτές που μας κρατάνε πίσω. Δεν συμφωνείς;

Εγγραφείτε στην ομάδα Magnesianews στο Viber για να λαμβάνετε ενημερώσεις.
Ακολουθήστε τη ροή Magnesianews στο Google News και μείνετε σε επαφή με ότι συμβαίνει.