Ακούω να λένε πως στη ζωή πρέπει να ανοίγουμε και να κλείνουμε κύκλους. Ωραία. Να το δεχτώ. Είναι κάτι που μπορεί να συμβεί και να σε οδηγήσει να πάρεις μια συγκεκριμένη απόφαση, να κλείσεις έναν κύκλο. Εύκολο δεν το λες, έτσι δεν είναι αγαπημένε μου αναγνώστη; Σκέφτομαι όμως, πως όσο δύσκολο και αν είναι να πάρεις μια τέτοια απόφαση, δεν παύει να είναι στα «συν» ότι κάτι καινούργιο μπορεί να ξεκινήσει.
Μέχρι τότε όμως τι γίνεται; Πως αντιμετωπίζεις τους κύκλους εκείνους που πρέπει να ολοκληρώσεις; Πως παίρνεις την απόφαση; Πως βρίσκεις τον τρόπο; Και αν δεν είσαι απολύτως σίγουρος ότι θέλεις να τους κλείσεις, τι κάνεις; Τους αφήνεις εκεί μισάνοιχτους; Τι φοβάσαι; Εντάξει, φοβάσαι. Δεν είναι και ότι καλύτερο σου έχει τύχει. Αν όμως ένιωσες ότι το πράγμα δεν πηγαίνει παραπέρα, αν όλο αυτό που βιώνεις έχει πάψει πλέον να σε κάνει ευτυχισμένο, αν συνειδητοποιείς πως ότι είχες να δώσεις το έδωσες ή πως η άλλη πλευρά έχει χάσει πλέον το ενδιαφέρον της και δεν υπάρχει καμία επικοινωνία, αν μια κατάσταση απλά έχει πάψει να σε καλύπτει ως άνθρωπο, δε νομίζω ότι υπάρχει άλλη επιλογή από το να τον κλείσεις επιτέλους τον κύκλο. Αν μπορούσα να μπω στο μυαλό σου αυτή τη στιγμή, είμαι σίγουρη ότι θα έβλεπα τον προβληματισμό σου.
Τις σκέψεις σου. Αυτή που σε ρωτά πως μπορείς με μια απόφαση να βάλεις τελεία σε κάτι που μέχρι πριν από λίγο καιρό ήταν η ζωή σου. Καταλαβαίνεις τώρα γιατί δύσκολα αποφασίζουμε να κλείσουμε κύκλους; Γιατί αρνούμαστε ότι κάτι δεν κάναμε καλά, κάτι βγήκε εκτός προγραμματισμού, ότι ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας πήγε στράφι. Σκέφτεσαι τα χρόνια που πέρασαν. Σε πιάνει μια ανασφάλεια για το τι θα υπάρξει από εδώ και πέρα. Έχεις συνηθίσει πλέον έτσι και σου φαίνεται αδιανόητο η ζωή σου ν’ αλλάξει ρότα.
Είχες συνηθίσει μέσα στην ασφάλεια σου, μέσα από τη ρουτίνα και σε πιάνει τρόμος και μόνο που σκέφτεσαι το…άγνωστο αύριο. Και τι κάνεις; Δύσκολες αποφάσεις, ειδικά όταν μιλάμε για ανθρώπινες σχέσεις. Για ανθρώπους με τους οποίους αγαπήθηκες, μοιράστηκες, ανακάλυψες τον εαυτό σου δίπλα τους. Αν ακόμη δεν είσαι έτοιμος, κάτσε σκέψου. Περπάτησε τους κύκλους σου, ξανά και ξανά.
Ίσως να ανακαλύψεις πράγματα που δεν είχες παρατηρήσει. Ίσως η βόλτα να σε κάνει να δεις με άλλο μάτι πρόσωπα και καταστάσεις. Ίσως φτάνοντας λίγο πριν το τέρμα ανακαλύψεις ότι τελικά δεν έχει κανένα νόημα να κλείσεις κανένα κύκλο, αφού πάντα κάποια πρόσωπα, ακόμη και απόντα, θα είναι πάντα στο μυαλό και την καρδιά σου.
