Δεν το κατάλαβα πως πέρασε έτσι γρήγορα το καλοκαίρι, που μεταξύ μας, το μόνο καλό που έχει είναι οι βουτιές στη θάλασσα και το αραλίκι στις ξαπλώστρες. Γιατί κατά τα άλλα, μας τρώει η βρώμα από τους κάδους απορριμάτων, τα κουνούπια και οι άθλιες εκείνες κατσαρίδες, που απ’ ότι φαίνεται ήρθαν για να μείνουν. Μέχρι πριν από κάποια χρόνια, περιμέναμε πως και πώς να έρθει το καλοκαίρι, σημάδι ότι θα μπορέσουμε να πάρουμε άδεια από την δουλειά, με γεμάτο το πορτοφόλι και κανονίζαμε από πολύ νωρίς τις διακοπές μας.
Τώρα, με τα επίπεδα ανεργίας να αγγίζουν ταβάνι, ακόμη και το καλοκαίρι για ορισμένους κατάντησε χωρίς καμία ουσία. Λόγω οικονομικής κρίσης «κόπηκαν» και τα μπάνια του λαού, αφού η βενζίνη δεν φτάνει και για πολύ μακριά. Σημασία έχει η καλή διάθεση, θα μου πεις, αγαπημένε μου αναγνώστη. Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου, αφού ως λάτρης της θάλασσας, έχω διαπιστώσει πως είναι το μοναδικό στοιχείο που μπορεί να με κάνει να ξεχάσω τα πάντα μόνο και κοιτώντας την. Και θυμήθηκα τότε, τα παλιά χρόνια, όπως συνηθίζω να λέω, που για να πάμε για μια βουτιά στη θάλασσα, μαζεύαμε ψάθες, ομπρέλες, ψυγειάκια, φαγητά, φτυαράκια, κουβαδάκια και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, μιλάμε για κανονική μετακόμιση, την στιγμή που σήμερα πας και κάθεσαι στο μαγαζί που βρίσκεται ακριβώς στην παραλία και έχεις τα πάντα στην διάθεση σου. Ομπρέλα θες;
Ξαπλώστρα; Καφεδάκι; Αναψυκτικό; Καμιά μπύρα; Θα τα έχεις, αρκεί να έχεις και τα χρήματα βεβαίως- βεβαίως. Μέχρι να σου έρθει το πρώτο μπαλάκι στη μούρη από τους τύπους που παίζουν ρακέτες ή μια μπάλα που θα σου ρίξει κάτω τον καφέ και τότε θα αρχίζεις να αναθεματίζεις την ώρα και την στιγμή που πήρες την απόφαση να αφήσεις το δροσερό σου σπιτάκι για να πας για μπάνιο. Μέχρι την ώρα πάλι που θα ακούσεις τη θεϊκή λέξη «και κρουασάν σοκολάτας έχω» από τον πλανόδιο που περνά από μπροστά σου και αλλάζει λίγο το σκηνικό. Να σου μια βουτιά μετά για να κάψεις τις θερμίδες, μέχρι να έρθει το απόγευμα και να αρχίσουν οι μπύρες και τα σαντουιτσάκια που είχες φροντίσει να προμηθευτείς από το σπίτι. Απολαμβάνεις τη δύση του ηλίου, τραβάς φωτογραφίες, γελάς με τους φίλους σου και επιτέλους έχεις χωνέψει, γιατί στην επιστροφή σχεδιάζεις να σταματήσεις στην Αγριά για το περίφημο παγωτό με σοκολάτα και μπόλικο μπισκότο. Νιώθεις το αεράκι του δειλινού, το βλέμμα σου πλημμυρίζει από εικόνες, που οι ξένοι τουρίστες κάθε χρόνο πληρώνουν για να τις βλέπουν, ενώ εσύ τις έχεις μπροστά στα μάτια σου.
Και μπορεί να πέρασε γρήγορα το καλοκαίρι αυτό, αλλά αφήνει πίσω του μια γλυκιά γεύση, που όχι δεν προέρχεται μόνο από το παγωτό. Έστω και αν οι ημέρες των διακοπών ήταν λιγοστές ή ανύπαρκτες, έστω και αν ο χειμώνας που αναμένουμε προμηνύεται δύσκολος, όλο και κάτι γλυκό θα μας άφησε το καλοκαίρι. Ας μην είμαστε αχάριστοι…
