Όταν έχεις να αντιμετωπίσεις μια δυσκολία, κάποιες φορές απελπίζεσαι. Υπάρχουν όμως και κάποιες άλλες στιγμές που μέσα από δυσκολίες καταφέρνεις και βγαίνεις πιο δυνατός. Ρόλο στο αποτέλεσμα παίζει σίγουρα ο τρόπος που θα επιλέξεις να διαχειριστείς την κατάσταση. Η αλήθεια είναι, αγαπημένε μου αναγνώστη, πως με το πέρασμα των χρόνων, με τις εμπειρίες που ο καθένας έχει, ο κάθε ένας από εμάς δημιουργεί κάποια αντισώματα που λειτουργούν ως άμυνα όταν έρθει η ώρα της απειλής.
Ακόμη μια αλήθεια, είναι ότι ο μόνος που θα σε υπερασπιστεί απέναντι στην οποιαδήποτε απειλή θα είναι μόνο ο εαυτός σου. Μια απώλεια δουλειάς, ένας χωρισμός, ένας τσακωμός με έναν καλό φίλο, μια απογοήτευση από το οικογενειακό περιβάλλον, μια αποτυχία. Δεν αντιμετωπίζουμε όλες αυτές τις περιπτώσεις με τον ίδιο τρόπο. Άλλες μας παίρνουν από κάτω, άλλες τις αντιμετωπίζουμε πιο επιφανειακά, άλλες τις κάνουμε το προσωπικό μας δράμα. Μη μου πεις ότι δεν σου έχει συμβεί. Να έρθεις αντιμέτωπος με ένα πρόβλημα και να θέλεις να μην βγεις από το σπίτι σου, να κουλουριαστείς στον καναπέ σου, να ακούς μουσική και κανέναν άλλον. Μη μου πεις ότι σε αυτή την περίπτωση δεν θέλησαν να σε βγάλουν από τον τέλμα οι φίλοι σου. Δεν τα κατάφεραν. Και ξέρεις γιατί; Γιατί αν δεν θέλεις εσύ ο ίδιος, τίποτα και κανένας δεν θα καταφέρει να σε πείσει ποιο είναι το καλό σου και πως θα μπορέσεις να πάψεις να τιμωρείς τον εαυτό σου. Αν εσύ ο ίδιος δεν δηλώνεις πρόθυμος να βοηθήσεις εσένα, ποιος περιμένεις να το κάνει; Δεν λέω. Καμιά φορά είναι ευεργετικό να κλείνεσαι στον εαυτό σου. Παλιά το έκανα κι εγώ.
Όταν στεναχωριόμουν, ήταν ο μόνος τρόπος για να θεραπευτώ. Να κλάψεις βρε αδελφέ, να ξεσπάσεις. Μετά όλα είναι λίγο πιο εύκολα. Γιατί μετά τον θυμό, έρχεται η στιγμή που βρίσκεις και πάλι τις ισορροπίες σου και τελικά σταματάς να πονάς. Σε τέτοιες περιπτώσεις πάντως, αν με ρωτάς, στα δύσκολα δηλαδή, καλό είναι να δίνουμε χρόνο στον εαυτό μας. Να σκεφτεί. Να αναρωτηθεί. Να δικαιολογήσει. Να κατανοήσει. Γιατί μόνο έτσι θα καταφέρεις μετά, εκείνα που στο μυαλό σου φάνταζαν «τεράστια» να γίνουν «μικρά». Γιατί μόνο έτσι θα καταφέρεις να ξεπεράσεις τα όποια σου ζόρια. Μπορεί να σου πάρει λίγο καιρό. Να σκέφτεσαι και να ξανά σκέφτεσαι τα ίδια. Να τα βάζεις με τον εαυτό σου. Με τους άλλους γύρω σου. Ο χρόνος όμως πάντα είναι ευεργετικός. Και ξυπνάς μια μέρα και όλα είναι αλλιώς. Δεν πονάς πλέον. Τα σκέφτεσαι, αλλά δεν πονάς. Κι αυτό μπορούμε να το ονομάσουμε και πρόοδο. Άλλωστε δεν είναι ψέμα αυτό που λέμε καμιά φορά μεταξύ μας, ότι κάποια στιγμή θα τα σκέφτεσαι αυτά και θα γελάς. Αλήθεια είναι, δεν το νομίζεις;
