Πραγματικά εντύπωση κάνει σε όλους όσους λέω ότι ο πατέρας μου δεν χρησιμοποιεί κινητό. Νομίζουν ότι τους κοροϊδεύω. Κι όμως, αλήθεια είναι. Κι αν με ρωτάς, κάποιες φορές τον ζηλεύω κιόλας που δεν έχει μπει στη διαδικασία να κάνει ένα κινητό προέκταση του χεριού του. Πιο πολύ όμως πιστεύω ότι τον ζηλεύω γιατί δεν εξαρτάται από αυτό, όπως κάνουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι.
Γιατί μη μου πεις, αγαπημένε μου αναγνώστη, πως δεν παραδέχεσαι πως χωρίς το κινητό σου δεν κάνεις βήμα, γιατί δεν πρόκειται να σε πιστέψω. Τυχαία νομίζεις ότι οι εταιρίες λανσάρουν συνεχώς νέα μοντέλα κινητών τηλεφώνων; Αφού βλέπουν ότι είμαστε εθισμένοι. Θέλουμε συνεχώς το κάτι καινούργιο. Κι ας μην πρόλαβε να παλιώσει το άλλο. Αν είσαι λάτρης της τεχνολογίας, σε τόσο μεγάλο βαθμό κι αν βαστάει η τσέπη σου, καλά κάνεις. Κι εγώ μαζί σου. Εκείνο που δεν μπορώ με τίποτα να κατανοήσω είναι πως ακόμη και παιδιά στην εφηβεία μπαίνουν στη διαδικασία να αλλάζουν κάθε τόσο συσκευές κινητών και μάλιστα όχι από τις φθηνές. Κι άντε το πήρες το κινητό, είναι δυνατόν να ασχολείσαι μαζί του τον περισσότερο χρόνο σου, ακόμη κι όταν θα βγεις με τους φίλους σου για καφέ;
Που αντί να μιλήσετε, κοιτάζετε με τις ώρες τις οθόνες του κινητό, φοβάστε μήπως τυχόν σας τελειώσει η μπαταρία ή πανικοβάλλεστε αν το μαγαζί στον οποίο πήγατε να διασκεδάσετε δεν διαθέτει wifi; Κι αναρωτιέμαι. Γιατί αφήσαμε τον εαυτό μας να εθιστεί σε τέτοιο μεγάλο βαθμό; Οι ειδικοί τονίζουν ότι αυτό που θα πρέπει να κάνουμε για να μην πέφτουμε στην παγίδα της τεχνολογίας και ειδικότερα των κινητών, είναι να μπορέσουμε να βάλουμε κάποια όρια. Να σκεφτούμε που μας είναι πραγματικά χρήσιμο. Καμιά φορά στις συζητήσεις μας, όταν ένας φίλος είναι στην κατηγορία εκείνων που δεν αφήνει από τα χέρια του το κινητό και το σχολιάζουμε, αναρωτιόμαστε πως στο καλό καταφέρναμε πριν τα κινητά μπουν στην ζωή μας να επικοινωνούμε. Κι όμως. Μπορούσαμε. Ξέρω πως είναι δύσκολο να αλλάξεις μια συνήθεια χρόνων.
Πως σε πολλές περιπτώσεις το κινητό έχει φανεί σωτήριο σε διάφορες καταστάσεις. Άλλο αυτό όμως, κι άλλο να έχει φτάσει στο σημείο να αντικαταστήσει και την λίγη ώρα που μπορούμε να περνάμε με τους φίλους μας. Κι αν με ρωτάς, προτιμώ να βλέπω μεγάλες παρέες να φωνάζουν και να γελάνε, αληθινά και επί της ουσίας, παρά να επικοινωνούν μέσα διαδικτύου λέγοντας τα νέα τους, χωρίς ουσιαστική επαφή. Εσύ τι λες;
