Μη μου πεις, αγαπημένε μου αναγνώστη, πως δεν έχει τύχει ποτέ στη ζωή σου να βρεθεί ένας άνθρωπος που ήθελε να επεμβαίνει στη ζωή σου. Εξαιρώ γονείς και ειδικά μανάδες. Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που θέλουν να ορίζουν και να παίζουν το ρόλο τους στις ζωές των άλλων. Αρέσκονται στο να δίνουν συμβουλές, ότι μαθαίνουν για σένα στο λένε, ισχύει δεν ισχύει, πιστεύοντας έτσι ότι θα μπορέσουν να σε «σώσουν» από πιθανούς κινδύνους που μπορεί μόνο εκεί να αντιλαμβάνονται. Η αλήθεια είναι ότι ο κάθε ένας από εμάς, θέλω να πιστεύω, πως νοιάζεται για τους γύρω τους και κάνει ότι μπορεί, όποτε χρειαστεί, να βοηθήσει τον συνάνθρωπο του. Πολλοί είναι ωστόσο εκείνοι που παίρνουν πιο σοβαρά τον «ρόλο» και νομίζουν ότι μπορούν να σώσουν όλο τον κόσμο.
Γίνεται; Δεν ξέρω, μπορεί και να γίνεται, σκέφτεσαι και τότε αρχίζεις να δίνεις συμβουλές από εδώ κι από εκεί, χωρίς να είσαι σίγουρος αν ο άλλος καν τις ακούει. Στο φίλο σου που σου έχει πει ότι δεν πάει καλά η σχέση του, στον γαμπρό σου που με τίποτα δεν είναι ευχαριστημένος, στον αδελφό σου που ακόμη να καταφέρει να μπορέσει να θέσει προτεραιότητες στη ζωή του. Δε λέω, ωραίο είναι να είσαι απ΄ έξω και να δίνεις κατευθύνσεις και συντεταγμένες για τους άλλους. Να παρηγορείς τον άλλον και να του χτυπάς την πλάτη όταν βρίσκεται σε αδιέξοδο είναι το μόνο εύκολο. Το να δίνεις συμβουλές εκ του ασφαλούς; Ακόμη πιο εύκολο. Μόνο που ο άλλος πάνω στον πόνο, την απελπισία, την απόγνωση του, δεν θα σε ακούσει. Στο βρόντο πάνε οι όποιες συμβουλές. Ο άλλος θα κάνει ότι του κατέβει στο κεφάλι.
Όπως θα κάνεις κι εσύ σε ανάλογη περίπτωση. Δε λέω, να συμπαραστεκόμαστε στους ανθρώπους μας. Άλλο να δείχνουμε το ενδιαφέρον μας κι άλλο να προσπαθούμε να επιβάλλουμε την άποψη και τη συμβουλή μας πάνω σε ένα θέμα που στο κάτω- κάτω δεν μας αφορούν. Γιατί κι εσύ, αγαπημένε μου, όταν θα βρεθείς σε ανάλογη θέση, ούτε που θα ακούσεις τι θα σου πουν οι άλλοι, αυτό που θες εσύ, αυτό θα κάνεις. Και ξέρεις γιατί; Γιατί είμαστε καλοί στο να δίνουμε συμβουλές μόνο για τους άλλους, όχι για τους εαυτούς μας. Γιατί την όποια σοφία έχουμε την εξαντλούμε σε τρίτους, γιατί με εμάς έχουμε συνηθίσει να τα θαλασσώνουμε. Κι αυτό είναι κάτι που δεν πρόκειται ν’ αλλάξει, στο υπογράφω. Δεν νομίζεις ότι είναι φρόνιμο πρώτα να γίνουμε εμείς πρώτα οι δέκτες των όποιων συμβουλών μας και μετά να ασχοληθούμε με τις ζωές των άλλων; Λέω εγώ τώρα…
