Η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις. Ποιος άλλωστε δεν το έχει νιώσει στο πετσί του αυτό. Εκεί που νομίζεις ότι όλα σου πάνε καλά και κάνεις το σταυρό σου από ευτυχία, έρχονται η μία «σφαλιάρα» πίσω από την άλλη. Βέβαια, μπορεί να συμβεί και το αντίθετο.
Εκεί που νομίζεις πως η παρτίδα είναι χαμένη, πως δεν έχεις να ελπίζεις πλέον σε τίποτα και σε κανέναν, να φαίνεται ένα τεράστιο φως μέσα στο τούνελ του μυαλού σου, τόσο δυνατό και ικανό να εξαφανίσει το σκοτάδι σου. Σκεφτόμουν, αγαπημένε μου αναγνώστη, πως στην εποχή μας, αυτή την περίεργη εποχή, το μόνο πράγμα το οποίο ίσως να μας βοηθήσει να την «σκαπουλάρουμε» είναι να κάνουμε υπομονή. Μόνο έτσι πιστεύω ότι θα καταφέρουμε να αντέξουμε και να ανταπεξέρθουμε σε όλα αυτά που καθημερινά μας παρουσιάζονται.
Αλίμονο αν τα παρατήσουμε, αν σηκώσουμε ψηλά τα χέρια, αν πανικοβληθούμε και μείνουμε αδρανείς. Στο έγραφα και τις προάλλες. Δεν είναι η ώρα για να μείνουμε απαθείς. Είναι η ώρα που πρέπει να σηκώσουμε τα μανίκια και να δουλέψουμε. Με επιμονή και υπομονή. Μη με ρωτάς που θα βρεις τη δύναμη. Ο καθένας μας μόνος του ψάχνει μέσα του και βρίσκει τους τρόπους και τις αντιστάσεις του.
Δεν είναι εύκολο, το ξέρω. Αλλά όσο ακόμη σιγοκαίει μέσα μας η ελπίδα ότι κάτι στο τέλος μπορεί ν’ αλλάξει, νομίζω ότι ο δρόμος είναι ένας. Να σηκωθείς και να αρχίσεις να περπατάς. Με ψηλά το κεφάλι, ακόμη και αν συναντήσεις στο διάβα σου δύσκολες καταστάσεις, μην τα παρατήσεις. Είναι στο χαρακτήρα μας να επιμένουμε και στο τέλος να κερδίζουμε. Είναι μέρος της φύσης μας να αντέχουμε, ακόμη και κάτω από δύσκολες καταστάσεις. Ακόμη και αν πέφτουμε, έχουμε μάθει χρόνια τώρα να βρίσκουμε το θάρρος να ξανά σηκωνόμαστε, μέχρι να μπούμε και πάλι στο δρόμο εκείνο που θα μας οδηγήσει στο ότι το καλύτερο. Βλέπω καμιά φορά ανθρώπους να χαίρονται με τη δυστυχία των άλλων.
Πόσο τους λυπάμαι να ήξερες. Πόσο εγωιστές και υπερόπτες μπορεί να είναι, που παντελώς ξεχνούν ότι στη θέση του ανθρώπου που τώρα γελούν, μπορούν να βρεθούν και οι ίδιοι, ανά πάσα ώρα και στιγμή. Και πραγματικά είναι από τις φορές που σκέφτομαι ότι τελικά η ποιότητα του χαρακτήρα μας είναι εκείνη που καθορίζει και το ποιοι είμαστε, αλλά και το τι αναγνωρίζουν οι άλλοι στο πρόσωπο μας. Γι αυτό αν τώρα είσαι στα κάτω σου, μη σκας. Βρες τη δύναμη και ανακάλυψε τον δρόμο την επιστροφής σε ένα καλύτερο αύριο. Στο χέρι σου είναι, το ξέρεις, έτσι δεν είναι;
