Κι έρχεται η στιγμή που θα ξεσπάσεις. Τα βάζεις μέσα σου, τα κρύβεις κάτω από το χαλί, αλλά φτάνει μια μέρα που δεν αντέχεις άλλο. Και αρχίζεις να μιλάς. Και λες, λες, συνεχίζεις να λες και σταματημό δεν έχεις. Μέχρι που νιώθεις να ξαλαφρώνει το μέσα σου, τα νεύρα σου περνάνε και τότε αρχίζεις να συνειδητοποιείς τι έγινε. Ότι πάνω στα νεύρα σου είπες πράγματα βαριά, που δεν ξεστομίζονται. Και μετάνιωσες που βγήκες εκτός ελέγχου. Κι αρχίζεις να απολογείσαι. Όμως για στάσου λίγο, αγαπημένε μου αναγνώστη. Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, τουλάχιστον απέναντι στον εαυτό μας, δεν θα πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Γιατί πάνω στα νεύρα μας, όταν ο θυμός ξεχειλίζει κι αρχίζουμε να μιλάμε, νομίζω ότι μόνο τότε λέμε τις μεγαλύτερες αλήθειες. Πάνω στα νεύρα μας βγάζουμε στην επιφάνεια όλα αυτά που καταπιέζαμε καιρό, τον θυμό που κάναμε πως δεν βλέπαμε, αλλά ήταν εκεί και καιροφυλακτούσε.
Γι αυτό όταν έρχεται η στιγμή που τα έχεις πει και καταλαγιάζει ο θυμός σου, μη γυρνάς να πεις ότι «ε, δεν εννοούσα αυτό», γιατί αυτό εννοούσες. Εντάξει, ας μην είμαι απόλυτη. Μπορεί πάνω στη θολούρα του μυαλού να ξεφύγει και καμιά πιο παραπανίσια κουβέντα που όντως δεν ήθελες να την πεις. Αλλά μένοντας στην ουσία, πάνω σε ένα καυγά τα λόγια που λέμε εκείνη την στιγμή, είναι όλα εκείνα που καιρό προσπαθούσαμε να μην πούμε, που δαγκώναμε τη γλώσσα μας για να μην μιλήσουμε, που λέγαμε «άστο μωρέ, δεν πειράζει». Τα λόγια όμως παρέμεναν εκεί, σφηνωμένα στο μυαλό κι όταν ήρθε η ώρα βρήκαν το δρόμο και τον τρόπο να ειπωθούν. Βούτα τη γλώσσα στο μυαλό σου πριν μιλήσεις, λένε, αλλά δυστυχώς δεν είναι τόσο εύκολο. Κι όταν έρθει η ώρα της σύγκρουσης, τότε βγαίνουν τα πραγματικά συναισθήματα έξω, βγαίνουν οι αλήθειες μας. Οπότε θεωρώ ανώφελο να γυρίσεις και να πεις στον άλλον πως δεν εννοούσες όσα έλεγες, αφού αυτά ακριβώς ήθελες να πεις.
Κι αν με ρωτάς, το θέμα δεν είναι να προσπαθείς να «μαζέψεις» μια οποιαδήποτε τέτοια δυσάρεστη εξέλιξη, αλλά να αναρωτηθείς γιατί τόσο καιρό είχες επιλέξει να μην πεις αυτά που ήθελες, που πίστευες, που σκεφτόσουν. Κι επίσης να συνειδητοποιήσεις ότι οι αλήθειες είναι για να λέγονται, την στιγμή που πρέπει, στον άνθρωπο που πρέπει. Αλήθειες που πρέπει εμείς να πούμε, κι άλλος να τις ακούσει, ακόμη κι αν δεν συμφέρει κανέναν από τους δυο.
