Βρώμισε η πόλη πια. Κανείς δεν το αντιλαμβάνεται; Τι φοβούνται και δεν μιλούν; Ας βγουν να τους ξεμπροστιάσουν. Όπου να κοιτάξεις ψέματα και συκοφαντίες. Και εσύ τι κάνεις; Κάθεσαι και τους ακούς; Χάβεις ότι σανό σου προσφέρουν; Δεν έχεις μάτια να δεις; Δεν ακούς; Δεν διαβάζεις τι γίνεται γύρω σου; Γιατί κάθεσαι αμέτοχος; Προφανώς και κανείς δεν είναι αναμάρτητος.
Ούτε ο κόσμος είναι αγγελικά πλασμένος και δεν έχω την ελπίδα ότι θα μπορέσει και ποτέ να γίνει. Αλλά αυτό το πράγμα στο Βόλο εδώ και δύο χρόνια τώρα έχει ξεφύγει. Παραμύθια, ψέματα, λασπολογία εις βάρος ανθρώπων, που μπορεί και να τους έχουν βοηθήσει στο παρελθόν, προκειμένου να καλύψουν τη δική τους ανεπάρκεια και ασχετοσύνη. Προφανώς και δεν σου λέω κάτι καινούργιο, αγαπημένε μου αναγνώστη, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που το ψέμα το έχουν κάνει επάγγελμα πλέον. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ζουν μέσα από αυτό. Θες να σου πω και το άλλο; Είναι ακόμη σε θέσεις ευθύνης, πάντα για το καλό της πόλης, δεν το συζητάμε αυτό, αναζητώντας το επόμενο θύμα τους. Πετάνε αερολογίες, ψέματα και αηδίες και υπάρχουν αφελείς και άμαθοι που κάθονται με το στόμα ανοιχτό και τους ακούνε. Πολλές φορές τους χειροκροτούν κιόλας, χωρίς να κατανοούν, άλλοι ανίδεοι αυτοί, ότι όλοι αυτοί παρασιτούν εις βάρος τους. Ρίχνουν το παραμύθι τους και ότι πιάσουν.
Το στολίζουν με λαμπιόνια και νομίζουν ότι πείθουν. Είναι αμόλυντοι, εξυγιαντές, παλεύουν για το καλό της πόλης και δεν ντρέπονται να πιάνουν στο στόμα τους ανθρώπους που όντως χρόνια τώρα έχουν αποδείξει και ποιοι είναι και τι έχουν κάνει για την πόλη τους. Όχι. Μόνο εκείνοι είναι οι τίμιοι, οι αγωνιστές, αυτοί που αναποδογυρίζουν τραπέζια και φοβούνται μόλις τους δουν από Περιφερειάρχες μέχρι Υπουργοί. Που γίνονται όλα αυτά; Στον ύπνο τους. Γιατί μόνο εκεί μπορούν να βλέπουν θεσμικούς φορείς και Υπουργούς, αφού είναι παραγκωνισμένοι από όλους και από όλα. Κατά τα άλλα, ήρθαν για να σώσουν το Βόλο. Από ποιους; Νομίζουν ότι κοροϊδεύουν τους Βολιώτες. Κούνια που τους κούναγε. Προφανώς ως αγράμματοι ορισμένοι, δεν ξέρουν και από παροιμίες. Θα τους πω εγώ μία. Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Τόσο κοντά που μπορούν ανά πάσα ώρα και στιγμή να μπλεχτούν μεταξύ τους και οι «μεγάλοι ηγέτες» να φάνε τα μούτρα τους. Απορώ πως μπορούν με τόσα ψέματα και δεν έχουν χάσει το λογαριασμό ακόμη. Σίγουρα, με τόσους παρατρεχάμενους, κάποιον θα έχουν βάλει να κρατάει σημειώσεις.
Πολλοί από αυτούς που δέχονται τα πυρά τους, ξαφνιάζονται με την αλήθεια που τους αποκαλύπτεται και τόσο καιρό είτε δεν την είχαν αντιληφθεί, είτε την έκρυβαν κάτω από το χαλί για δικούς τους λόγους. Όμως όταν η απάτη ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια σου δεν μπορείς να εθελοτυφλείς. Και αυτομουτζώνεσαι. Γιατί ελληνιστί πιάστηκες κότσος. Πιάστηκε ένας, πιάστηκαν δυο, τρεις. Όλος ο Βόλος αποκλείεται να πιαστεί. Γι αυτό ας προβληματιστούμε με το χάλι στο οποίο έχει περιέλθει η πόλη. Μη κοιτάς απλά τα σημάδια. Προβληματίσου και πρόσεχε. Μη κοιτάς που σου χτυπάνε την πλάτη φιλικά. Θα τολμήσουν να πουν ότι θέλουν να γίνουν φίλοι σου. Αλλά δεν θα είναι. Και προφανώς δεν πρέπει να γίνουν. Μη ξεχνάς, ότι εκτός από το καλό το δικό σου, της οικογένειας σου, πρέπει να φροντίσεις και για το καλό αυτής εδώ της πόλης. Αυτής που γεννήθηκες, έζησες, μεγάλωσες τα παιδιά σου. Προστάτευσε την, μην αφήσεις κανέναν να ποδοπατήσει πάνω της.
Ξέρω ότι το θράσος ορισμένων δεν έχει όρια. Το ίδιο όμως ισχύει για την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη. Ας τους ξεμπροστιάσουμε. Είναι χρέος μας.
