Εντάξει, έχεις δίκιο, αγαπημένε μου αναγνώστη. Ναι, σε εσένα απευθύνομαι που μου είπες ότι μπορεί καλά τα γράφω και καλά θα ήταν το καλοκαίρι ήταν μόνο χαρά και σχόλη, αλλά έλα που πολλές φορές η ζωή έχει άλλα σχέδια για εμάς. Ξέρω. Είναι μέρες που με το που θα ξυπνήσεις όλα θα πάνε στραβά. Δε μιλάω για τα καθημερινά. Αυτά νομίζω πλέον έχουμε καταφέρει και τα φέρνουμε βόλτα, άλλοτε με ευκολία, άλλοτε πιο δύσκολα. Μιλάω για εκείνες τις ημέρες που ξυπνάς και δεν έχεις καθόλου διάθεση. Έτσι, χωρίς κάτι να έχει προηγηθεί.
Τα βάζεις με όλους, σου φταίνε όλα, ακόμη και ο αέρας που αναπνέεις. Θα ήθελες, αν γινόταν, να παραμείνεις όλη μέρα στο κρεβάτι. Να μην το κουνήσεις ρούπι. Να μην πας στη δουλειά. Φοβάσαι πως θα αντιδράσεις απέναντι στους γύρω σου, δεν ξέρεις αν μπορείς να αντιμετωπίσεις όλα όσα μπορούν να συμβούν. Μη μου πεις ότι δεν σου έχει τύχει, αγαπημένε μου αναγνώστη, γιατί με συγχωρείς, αλλά δεν πρόκειται να σε πιστέψω.
Εμένα πάντως πρόσφατα μου έτυχε να μην θέλω να δω άνθρωπο. Να μου μιλάνε με γλύκα και ευγένεια και να θέλω να τους επιτεθώ. Να μου φαίνονται όλα στραβά και ανάποδα. Και να αναρωτιέμαι τι μύγα ήταν αυτή που μπορεί να με πείραξε για να αντιδράω έτσι. Απλά ξύπνησες στραβά, δικαιολογείς τον εαυτό σου. Είναι όμως ωραίο να αφήνεις τον εαυτό σου να αρνείται να δει την ομορφιά εκεί έξω; Είναι δυνατόν να αφήνεις τον εαυτό σου να βουλιάζει μέσα στην αρνητική ενέργεια; Να σου επιτρέπεις να κάνεις άσχημες και μαύρες σκέψεις; Η αλήθεια είναι, αγαπημένε μου αναγνώστη, πως εκείνη την ώρα είναι όλα τόσο μπερδεμένα στο κεφάλι σου που δεν βλέπεις πιο είναι το σωστό και πιο το λάθος για σένα. Το μόνο που θέλεις είναι να «κρυφτείς» από το πρόβλημα. Να εξαφανιστείς από προσώπου γης.
Παρακαλάς να βγει από μέσα σου αυτή η μαυρίλα και ας μην ξέρεις ποιος και από πού προκλήθηκε. Και κάπου εκεί μπορεί να χάσεις και την ψυχραιμία σου, να ψάχνεις τους τρόπους να το διαχειριστείς, να τα βλέπεις όλα ακατόρθωτα, να δηλώνεις παραίτηση, να μαραζώνεις, να κλαις και να χτυπιέσαι και να εύχεσαι να βρεθεί ένας τρόπος να λυτρωθείς από όλο αυτό που σου συμβαίνει. Άποψη μου; Μέρα είναι θα περάσει. Κάνε υπομονή, αύριο θα ξημερώσει κάτι καινούργιο. Οι μαύρες σκέψεις θα φύγουν, ακριβώς όπως ήρθαν. Το χαμόγελο θα επιστρέψει.
Το ζητούμενο είναι η δύναμη που βρίσκεται μέσα σου να καταφέρει να υπερισχύσει, ακόμη και όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με μεγάλα ζόρια. Χαίρομαι και παραδειγματίζομαι από ανθρώπους που ακόμη και στις στραβές βρίσκουν τη δύναμη, χαμογελούν και δίνουν και κουράγιο και από πάνω στους γύρω τους πως «όλα θα πάνε καλά». Θα φτιάξουν όλα, εσύ τι λες;
