Δεν είναι λίγοι εκείνοι που με ρωτάνε πως καταφέρνω και κάθε μέρα γράφω. Λογικό να φαίνεται περίεργο πως κάθε μέρα ένας άνθρωπος έχει έμπνευση, αλλά και κέφι για να γράψει. Η αλήθεια είναι ότι κέφι κάθε μέρα δεν υπάρχει, γεγονότα όμως που να μου δημιουργούν έμπνευση ευτυχώς δεν παύουν να υπάρχουν. Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ απορώ καμιά φορά με τον εαυτό μου. Σε τέτοιο βαθμό που καμιά φορά νομίζω ότι είμαι ρομπότ. Μέχρι την στιγμή που κάθομαι και αναρωτιέμαι, αν δεν είχα τη δυνατότητα να γράφω, τι θα έκανα;
Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς να γράφω. Δεν θυμάμαι αν στο έχω ξανά γράψει, θυμάμαι όμως σαν να ήταν χθες έναν φίλο μου, τον Γιώργο, όταν κάποια στιγμή δεν με είδε καλά, και μου είπε ότι εκείνος νιώθει καλύτερα όταν καταγράφει τις σκέψεις στο χαρτί. Τον απελευθερώνει. Τον είχα ακούσει τότε και έκανα το ίδιο. Είχε δίκιο. Από τότε νομίζω δεν έχω σταματήσει να γράφω. Σου γράφω τον πόνο μου πολλές φορές. Για ότι με προβληματίζει, ότι με στεναχωρεί ή με χαροποιεί, είσαι ο πρώτος που θα το μάθει. Και κάπως έτσι νομίζω ότι απελευθερώνομαι, εκφράζοντας όλα όσα σκέφτομαι. Χαίρομαι όταν μου λες ότι με διαβάζεις, ότι σου άρεσε ή σε συγκίνησε κάποιο άρθρο μου. Η επιβεβαίωση σου όμως δεν είναι ο σκοπός μου. Γράφω γιατί μόνο έτσι πιστεύω ότι μπορώ να εκφραστώ.
Άλλοι είναι καλοί στο να μαγειρεύουν, να τραγουδούν, να παίζουν κάποιο μουσικό όργανο, να είναι καλοί μπαλαδόροι. Ο καθένας στον τομέα του και στον τρόπο που έχει διαλέξει να εκτονώνει όλα όσα αισθάνεται και σκέφτεται. Θα σου φανεί αστείο, αλλά καμιά φορά μου παίρνει μόνο ένα δεκάλεπτο να ολοκληρώσω κάποιο άρθρο μου. Δεν ξέρω πως βρίσκουν τρόπο οι λέξεις να αποτυπώνονται στο χαρτί, αλλά γίνεται καμιά φορά τόσο εύκολα. Σου έχω γράψει κατά καιρούς πράγματα που αν δεν τα έγραφα νόμιζα ότι θα έσκαγα, αμπελοφιλοσοφίες και ανησυχίες μου.
Τι κάνουμε, που πάμε, που θα είμαστε αύριο. Γιατί ο Βόλος κατάντησε έτσι. Για τις αγάπες, τις φιλίες, τους έρωτες, τις στεναχώριες μου. Κάθε μέρα σου καταγράφω κομμάτι από μένα και σου λέω πράγματα που μπορεί ακόμη – ακόμη να μη τα έχω πει σε δικούς μου ανθρώπους. Και χαίρομαι που βλέπω ανθρώπους να αρθρογραφούν, να αποτυπώνουν τις σκέψεις τους, να βρίσκουν τρόπους επικοινωνίας και μετάδοσης των μηνυμάτων που θέλουν να περάσουν σε διάφορους παραλήπτες. Είναι υπέροχο να γράφεις κι αν δεν το έχεις επιχειρήσει μέχρι τώρα αγαπημένε μου, κάντο και θα με θυμηθείς.
