Με αφορμή το χθεσινό μου άρθρο, μου έλεγε ένας φίλος πόσο συμφωνεί μαζί μου και τα όσα έγραφα. Εσύ τι κάνεις; τον ρώτησα. Όσα δεν πρέπει, μου απάντησε και σκάσαμε και οι δυο στα γέλια. Συνεχίζοντας τη συζήτηση μας, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι κανείς τελικά δεν μπορεί να διεκδικεί τον τίτλο του τέλειου. Για ποια τελειότητα μπορούμε να μιλάμε; Ποιος ορίζει τι είναι τέλειο και τι όχι; Αν κάποιος την έχει συναντήσει, παρακαλώ να μου την δείξει κι εμένα. Ή μάλλον, δεν θέλω απλά να τη δω, θέλω να την βρω.
Γιατί πολλοί εκεί έξω την ψάχνουν, την αναζητούν, την θέλουν, την απαιτούν. Ψάχνουμε να βρούμε το τέλειο, το αναζητούμε στους γύρω μας, όταν εμείς είμαστε μισοί και ανέσωτοι. Η αλήθεια είναι πάντως αγαπημένε μου αναγνώστη, ότι εγώ έχω καιρό που έχω πάψει να την αναζητώ. Γιατί πλέον πρώτα κοιτάω το τι κάνω εγώ και ύστερα τολμώ να έχω απαιτήσεις από όλους τους άλλους, πόσο μάλλον να απαιτώ από κάποιον να είναι τέλειος. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου οτιδήποτε έχει να κάνει με την λέξη «τέλειο». Δεν με ενδιαφέρει να είμαι, ούτε να αποδείξω ότι είμαι.
Δεν μπορείς να υποκρίνεσαι συνεχώς για κάτι που δεν είσαι. Είσαι ο εαυτός σου, με γεια σου και χαρά σου. Έχεις τα καλά και τα στραβά σου, επίσης. Έχεις τις αδυναμίες σου, δεν τις κρύβεις και μπράβο σου. Αποδέχεσαι τον εαυτό σου και πολύ καλά κάνεις. Πλέον έχεις φτάσει σε μια ηλικία που ακόμη και οι ατέλειες σου, σου φαίνονται αξιαγάπητες. Φταίει μάλλον που δεν σε νοιάζει πλέον τι λένε οι γύρω σου, πως σε σχολιάζουν. Φταίει που πλέον έχεις εμπιστοσύνη στο ποιος είσαι εσύ, που ξέρεις τι ακριβώς θέλεις και η νέα σου κοσμοθεωρία δεν σου επιτρέπει πλέον να στεναχωριέσαι για το τι μπούρδα θα σκεφτεί ο καθένας για σένα. Απλά, δεν σε αφορά. Σημασία έχει να μας αγαπάμε.
Να αναγνωρίζουμε τα τρωτά μας σημεία και να μας αποδεχόμαστε έτσι ακριβώς όπως είμαστε, κι ας μην πλησιάζουμε καν αυτό που οι άλλοι θεωρούν ως τέλειο. Σημασία έχει να θες και να διεκδικείς το καλύτερο για σένα και τους γύρω σου. Όσο για τους άλλους που σώνει και ντε ψάχνουν να βρουν τα όποια μας ψεγάδια για να μας κατηγορήσουν, ε, τόσο τους φτάνει, τόσα κάνουν. Ότι κι αν κάνουν λίγο θα πρέπει να μας απασχολεί. Εμάς εκείνο που πρέπει και μας νοιάζει είναι το δικό μας καλό. Ας είναι αυτοί τέλειοι…
