Διαβάζω, αγαπημένε μου αναγνώστη, τα στοιχεία μιας μελέτης που έγινε και που αφορούσε στις αυτοκτονίες νεαρών ατόμων και που αναφέρει ότι το 40% όσων αποφάσισαν να θέσουν τέλος στη ζωή τους ήταν γιατί έπαιξε ρόλο ο εκφοβισμός. Και λέγοντας εκφοβισμό, δεν αναφέρεται μόνο η σωματική βία. Βία είναι και η λεκτική, το να νιώθεις απομονωμένος, αλλά και τα όσα γίνονται και μέσα στο διαδίκτυο.
Άπειρα τα περιστατικά και νιώθω χαρούμενη που βλέπω να γίνονται συζητήσεις για τέτοια θέματα, από ανθρώπους ευαισθητοποιημένους που προνοούν για να ενημερώσουν, πριν έχουμε και άλλα θύματα. Τυχαίνει να ακούμε για περιστατικά που γίνονται στο σχολείο, περιστατικά τα οποία πολλές φορές οι ίδιοι οι γονείς, αλλά και οι δάσκαλοι δεν τους δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα.
Πετάνε ένα «παιδιά είναι» και νομίζουν ότι έτσι έχουν κάνει το καθήκον τους. Δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια και να προσποιούμαστε ότι δεν βλέπουμε το τι γίνεται στα σχολεία ή στις γειτονιές. Ο εκφοβισμός υπάρχει και θα υπάρχει και αν αδιαφορούμε γι αυτόν, δεν σημαίνει ότι μειώνουμε τη σοβαρότητα του. Χαίρομαι που και εδώ στην πόλη υπάρχουν ευαισθητοποιημένοι εκπαιδευτικοί και γονείς που αναγνωρίζουν το πρόβλημα, θεωρούν ότι τους αφορά άμεσα και πράττουν αναλόγως. Ξέρουν ότι έχουν ευθύνη για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα και δεν κρύβονται.
Διαβάζω αγωνίες γονιών στο διαδίκτυο για το πώς μπορούν να προφυλάξουν τα παιδιά τους από το να πέσουν θύματα εκφοβισμού στο σχολείο. Αγχώνονται και ψάχνουν τρόπους για το πώς θα αντιδράσουν σε περίπτωση που συμβεί. Ζητάνε συμβουλές από ειδικούς και πολύ καλά κάνουν, όταν ακούμε και διαβάζουμε ότι ολοένα και περισσότερα περιστατικά λαμβάνουν χώρα στην Ελλάδα σε θέματα ενδοσχολικής βίας. Αν θεωρείς ότι έχεις πέσει θύμα κάποιας μορφής βίας, αγαπημένε μου, σίγουρα θα συμφωνείς μαζί μου ότι είναι τρομακτικό ένα παιδί να βιώνει μια τόσο δύσκολη κατάσταση. Είναι θετικό το γεγονός ωστόσο που βλέπω ότι τα παιδιά πλέον δεν φοβούνται να μιλήσουν.
Εκμυστηρεύονται τα πάντα στους γονείς τους. Αν κάτι γίνει στο σχολείο, δεν θα διστάσουν να τους το πουν. Και αν κάτι θα πρέπει να πουν οι γονείς στα παιδιά τους είναι να μην επιτρέψουν σε κανέναν να τους στερήσει το δικαίωμα τους να νιώθουν όμορφα γι αυτό που είναι. Είτε αυτό αφορά την εξωτερική τους εμφάνιση ή τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τα πράγματα και δρουν. Να παραμείνουν ο εαυτός τους, μην αφήνοντας κανέναν να τους κρίνει ή να ασχολούνται με εκείνους σχολιάζοντας τους επειδή έχουν παραπάνω κιλά, επειδή φορούν γυαλιά, επειδή είναι συνεσταλμένοι. Ας τους πουν ότι δεν φταίνε εκείνοι, οι άλλοι απλά έχουν το πρόβλημα.
