Ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έχουμε φτάσει στο σημείο να μαλώνουμε μεταξύ μας. Άλλοι μαλώνουν για τα πολιτικά. Άλλοι για τηλεπαιχνίδια. Άλλοι για θέματα θρησκείας. Χίλιους δυο λόγους εφευρίσκει ο Έλληνας αν θέλει να μαλώσει.
Να τα βγάλει από μέσα του βρε αδελφέ, να ξεσπαθώσει. Και ας γίνεται εριστικός, και ας έχει άδικο, κι ας επιτίθεται σε λάθος άνθρωπο. Δεν είναι κάτι που τον ενδιαφέρει. Εκείνος θέλει απλά να τα πει, να βγάλει το θυμό μου από μέσα του και όποιον πάρει ο χάρος.
Εσύ έχεις καταλάβει, αγαπημένε μου αναγνώστη, γιατί έχουμε αλληλοφαγωθεί; Και γιατί το να υποστηρίζει ο ένας το τάδε και ο άλλος το δείνα να θεωρείται λόγος για να μαλώσει κάποιος; Γιατί το διαφορετικό προκαλεί τόσο μίσος; Γιατί να το κράξεις; Γιατί να το δείξεις με το δάχτυλο;
Γιατί να το βάλεις στο περιθώριο; Σε προβλημάτισα; Μακάρι. Σε έκανα να αναρωτηθείς πότε ήταν η τελευταία φορά που ειρωνεύτηκες, έθιξες, εξέθεσες κάποιον που είχε διαφορετική στάση ζωής από εσένα; Χαρά μου. Ίσως οι περιπτώσεις να ήταν παραπάνω από μια.
Αλλά για πες μου, αγαπημένε μου. Άξιζε τελικά ο κόπος; Άξιζε να σταυρώσεις κάτι που ήταν διαφορετικό από τη δική σου οπτική γωνία;
Αναρωτήθηκες άραγε ποτέ σου αν οι δικές σου επιλογές είναι κατακριτές από έναν τρίτο; Σκέφτηκες ποτέ ότι την ίδια ώρα που εσύ δείχνεις με το δάχτυλο, μπορεί κάποιος να δείχνει με το δάχτυλο του εσένα; Όλα είναι κύκλος και νομίζω ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να αφήσουμε τον καθένα να κάνει τη ζωή του όπως ακριβώς θέλει.
Γιατί να σε ενοχλεί αν κάποιος παρακολουθεί μετά μανίας ένα παιχνίδι στην τηλεόραση; Γιατί να σε νοιάζει αν πηγαίνει ή όχι στην εκκλησία και αν νηστεύει; Μια τέτοια επιλογή από αυτές που σου ανέφερα τον κάνουν λιγότερο άνθρωπο; Ε, όχι. Οι επιλογές μας είναι εκείνες που θα μας κρίνουν ως προσωπικότητες; Δε νομίζω.
Το θέμα είναι ότι είμαστε εδώ κάτω και θα πρέπει να συνυπάρξουμε. Με τις διαφορές μας. Μπορούμε; Αν με ρωτάς, ναι, σαφώς και μπορούμε. Αρκεί να δείξουμε ο ένας στον άλλο τον απαραίτητο σεβασμό. Να σεβαστούμε τη διαφορετική άποψη. Τις επιλογές του καθένα. Τις επιθυμίες του. Χωρίς να κράζουμε ο ένας τον άλλον, χωρίς να κρίνουμε και κατακρίνουμε. Γιατί μη μου πεις ότι ξέρεις εσύ ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος. Ας πορευτούμε λοιπόν ο καθένας όπως μπορεί. Ας κάνει κατά πως νιώθει. Και που είσαι; Ας μην ανοίγουμε το κουτάκι με τις ανοησίες κάθε φορά για να κρίνουμε κάποιον. Γιατί η σειρά μας να κριθούμε δεν είναι μακριά.
