Προχθές, στην παραλία, έτυχε να γίνω μάρτυρας ενός περιστατικού που πολύ με προβλημάτισε. Ήταν ένα ζευγάρι, κάπου εκεί στα σαράντα, με ένα παιδάκι μαζί τους. Σε κάποια στιγμή ο άντρας άρχισε να φωνάζει προς την γυναίκα, να την προσβάλει. Τις φώναζε, την κατηγορούσε, δεν άκουγε λέξη από όσα τοy έλεγε να σταματήσει γιατί την κάνει ρεζίλι. Δεν ξέρω τι προσωπικά θέματα μπορεί να είχαν και ούτε με ενδιαφέρει, αλλά σκεφτόμουν τι μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο στο να ξεσπάσει έτσι.
Φτάνει μόνο μια αιτία; Μια αφορμή; Είναι ικανό, ακόμη και κάτι γελοίο να τον οδηγήσει σε μια άσχημη συμπεριφορά; Κατανοώ πως ο κόσμος περνάει δύσκολα και πολλές φορές τον πιάνουν τα ψυχολογικά του. Και σε ποιον δεν συμβαίνει άλλωστε; Ο άλλος όμως τι σου φταίει; Συζητώντας με μια φίλη, μου είπε, και συμφωνώ απόλυτα μαζί της, πως οι δύσκολες καταστάσεις φέρνουν στην επιφάνεια τον πραγματικό χαρακτήρα κάποιον. Στα ζόρια θα φανεί το ποιόν του καθενός. Και εσύ, αυτός που δέχεται αυτές τις συμπεριφορές, αρχίζεις να λειτουργείς σαν κυματοθραύστης.
Δέχεσαι να σε προσβάλουν, να σου μιλούν άσχημα, να σου προσάπτουν κατηγορίες, να έχεις κάθε μέρα φασαρία στο σπίτι σου και μαλώματα. Μέχρι πότε όμως, αγαπημένε μου αναγνώστη; Πόση υπομονή μπορεί να έχει κάποιος για να ανέχεται να του συμπεριφέρονται έτσι; Μέχρι πότε θα αντέχεις να συγχωρείς και να λες «δεν πειράζει, έχει τα νεύρα του, θα του περάσει»; Πόσα συγνώμη και κλάματα να δεχθείς; Πόσο κατανόηση θα πρέπει να δείξεις; Μήπως θυμάσαι μια λέξη που λέγεται αξιοπρέπεια και σεβασμός; Αν ναι, τότε γιατί δεν επιβάλλεις να την εφαρμόζουν απέναντι σου και εσύ στον εαυτό σου; Θα στο ξαναγράψω. Καταλαβαίνω ότι οι περισσότερες οικογένειες αντιμετωπίζουν χιλιάδες προβλήματα και το μέσα όλων μας είναι φορτωμένο με απόγνωση και άσχημα συναισθήματα. Άλλο όμως αυτό και άλλο να σου φορτώνουν και άλλοι τα δικά τους βάρη σαν να είναι δικά σου. Στο χέρι σου είναι να είσαι ήρεμος και αυτό θα το κατακτήσεις μόνο αν κατανοήσεις ότι δεν είσαι υποχρεωμένος να δέχεσαι τα ψυχολογικά κανενός. Ας τα λύσει μόνος του ο καθένας. Εσύ προσπάθησε μέχρι εκεί που μπορείς.
Λίγο με συζήτηση, λίγο με κατανόηση και με πολύ αγάπη. Αν ο άλλος δεν καταλαβαίνει, δεν έχει κανένα δικαίωμα να σε ταπεινώνει και να σε εξευτελίζει σαν προσωπικότητα. Πάντα να θυμάσαι τη λέξη «σεβασμός», αφού χωρίς αυτή δεν μπορεί να κρατήσει καμία σχέση. Αν στον αρνηθούν, κλείσε τους την πόρτα και άφησε τους να αναρωτιούνται τι έκαναν και δεν αξίζουν ούτε την καλημέρα σου.
