Καλέ, τι νεύρα είναι αυτά που έχουμε όλοι μας; Όπου και να γυρίσω, μόνο φωνές θα ακούσω. Ειδικά εδώ στο κέντρο του Βόλου, δεν μπορείς να φανταστείς, αγαπημένε μου αναγνώστη, τι γίνεται σε καθημερινή βάση. Θα μου πεις, όλοι μας έχουμε τα προσωπικά μας ζητήματα. Κουβαλάμε ένα σωρό πράγματα στο κεφάλι μας. Έχουμε τις σκοτούρες μας. Νιώθουμε πιεσμένοι. «Καταπίνουμε» συνεχώς καταστάσεις και συμπεριφορές τρίτων και δεν ξεσπάμε. Κι έρχεται η στιγμή, που από ένα τυχαίο και τις περισσότερες φορές άσχετο περιστατικό, έρχεται για να βγει από μέσα μας όλη αυτή η οργή που νιώθουμε. Το πιο απλό παράδειγμα; Αργεί να ξεκινήσει κάποιος όταν έχει ήδη ανάψει πράσινο. Ποιος είδε τον «πισινό» και δεν τον φοβήθηκε.
Έχει τύχει περιστατικό, να κατέβει άνθρωπος από το αυτοκίνητο του και να αρχίζει να βωμολοχεί εναντίον του «μπροστινού» του γιατί του έσβησε η μηχανή και δεν μπορούσε να βάλει μπρος. Το τι άκουσε; Δεν μπορώ να στο περιγράψω. Δεν θα αναφερθώ σε περιστατικά που διαδραματίζονται σε δημόσιες υπηρεσίες, τράπεζες, σούπερ μάρκετ. Εκεί κι αν οι άνθρωποι «πληρώνουν την φασολάδα» για τα νεύρα που κουβαλάμε εμείς, πολλές φορές αδίκως. Παρατηρώ συμπεριφορές στον δικό μου περίγυρο. Και ξέρεις τι έχω αντιληφθεί; Ότι φθάνει μια απλή λέξη, μια διαφωνία πάνω σε ένα ζήτημα, για να γίνει η αφορμή για να ξεσπάσει καυγάς, όχι επί της ουσίας, αλλά ως άλλοθι για να «ξεράσουμε» όλα αυτά που μας «πνίγουν» καιρό. Με λύπη μου διαπιστώνω, σίγουρα το έχεις δει κι εσύ από τη μεριά σου, πως μας είναι πολύ εύκολο να ξεσπάσουμε τα νεύρα μας, οπουδήποτε αλλού, παρά σε αυτόν που πραγματικά μας τα έχει προκαλέσει.
Σε εκνευρίζει το αφεντικό σου, πας στο σπίτι και τα ακούει η γυναίκα σου. Τσακώθηκες με τους γονείς σου, την «πληρώνουν» οι συνάδελφοι σου. Πάρκαρε κάποιος κολλητά από σένα και σου έκλεισε το δρόμο, την πληρώνει ο φίλος σου που γι αυτόν χρειάστηκε να πάρεις το όχημα και να κατέβεις στο κέντρο. Έχουμε ξεχάσει να λειτουργούμε με νηφαλιότητα. Έχουμε ξεχάσει να μιλάμε ήρεμα, με επιχειρήματα. Ας βρούμε άλλους τρόπους για να εκτονώσουμε την όποια μας ένταση. Ας ακολουθήσουμε, την χαζή για πολλούς, πρακτική να μετρήσουμε μέχρι το 20 πριν ανοίξουμε το στόμα μας κι αρχίζουμε να πετάμε ασυναρτησίες. Νομίζω ότι είμαστε αρκετά ώριμοι για να μπορούμε να σκεφτούμε με ηρεμία. Ας αφήσουμε να φωνάζουν εκείνοι που δεν διαθέτουν κανένα επιχείρημα και νομίζουν ότι αν υψώσουν τις φωνή τους θα δείξουν ταυτόχρονα και την δυναμική τους. Πόσο γελιούνται. Ανώτερος είναι εκείνος που ακόμη και σε δύσκολες καταστάσεις καταφέρνει να λειτουργεί με ψυχραιμία. Εσύ με ποια πλευρά είσαι;
