Τίποτα δεν πάει χαμένο

Το τι ζόρια περνάνε οι γονείς, σίγουρα θα το βιώνεις αν έχεις παιδιά, αγαπημένε μου αναγνώστη. Μου έλεγε μια ιστορία ενός γνωστού της μια φίλη τις προάλλες, η οποία έχει γιο στην εφηβεία και δεν μπορεί να το διαχειριστεί. Σου λέει, μέχρι και βιβλία έχει αρχίσει να διαβάζει, μπας και μπορέσει να κατανοήσει το ίδιο της το παιδί. Η αλήθεια είναι, πως πριν γίνει κάποιος γονιός, αλλιώς σίγουρα βλέπει τα πράγματα, άλλη θεώρηση έχει για τη ζωή, τα έχει στο μυαλό του όλα εύκολα και ιδανικά.

Μέχρι που θα έρθει αντιμέτωπος με την στυγνή πραγματικότητα που θέλει το παιδί να έχει τη δική του προσωπικότητα και άποψη και τις περισσότερες, αν όχι όλες τις φορές, να διαφωνεί με την άποψη των γονιών του. Όχι από αντίδραση, απλά γιατί διαφέρει. Ο γνωστός μας λοιπόν αυτός, δεν μπορεί να διανοηθεί πως ένα παιδί μόλις 12 ετών, μπορεί να έχει άποψη και να την εκφέρει, να μην του αρέσουν πράγματα που αρέσκονται στο να κάνουν οι γονείς του, όπως για παράδειγμα να ακούει παραδοσιακή μουσική. Άντε τώρα να πείσει το παιδί ότι ο Αηδονίδης είναι καλύτερος από τα συγκροτήματα που ακούει εκείνος ή πως το θέατρο είναι χίλιες φορές προτιμότερο από το να κάτσει στο σπίτι να παίξει με τους φίλους του στον υπολογιστή. Του αρέσει το ποδόσφαιρο, κάτι που εσύ μπορεί να σιχαίνεσαι, ήθελες να τον πας κολυμβητήριο για να αποκτήσει ωραίο σώμα, αλλά εκείνο απεχθάνεται οτιδήποτε έχει να κάνει με το νερό, θέλεις να του μάθεις να τρώει υγιεινά, κι εκείνος τρελαίνεται για μπέργκερ και πατατάκια.

Χίλια δυο παραδείγματα μπορώ να σου αναφέρω. Πραγματικά, επειδή δεν έχω βιώσει ακόμη τη μητρότητα, δεν μπορώ να μπω στη διαδικασία να κρίνω, το μόνο που μπορώ να αναγνωρίσω σε αυτή την περίπτωση είναι το ξεχωριστό του χαρακτήρα κάθε ανθρώπου, που δεν μπαίνει σε καλούπια. Χαίρομαι που υπάρχουν παιδιά που αντιδρούν και δεν υπακούν, όταν πιέζονται από τους γονείς στο να κάνουν πράγματα που δεν θέλουν. Αυτό πάει να πει προσωπικότητα. Καλές και οι μουσικές, τα γράμματα, ο αθλητισμός και τα «καθώς πρέπει» που προσπαθούν να διδάξουν οι γονείς στα παιδιά τους, αλλά για μένα το πιο σημαντικό για ένα παιδί είναι να έχει άποψη και να μη φοβάται να την εκφράσει. Να έχει στεντόρεια φωνή και όποτε του δοθεί η ευκαιρία να παίρνει το λόγο και να μιλά. Να εκφράζει τα συναισθήματα του, χωρίς να φοβάται, να ακολουθεί την καρδιά του. Γι αυτό, ακόμη και μικρό αν είναι ένα παιδί, μπορούμε να του δώσουμε τα ερεθίσματα εκείνα που θα τον βοηθήσουν έτσι ώστε να γίνει ένας καλός άνθρωπος.

Εγγραφείτε στην ομάδα Magnesianews στο Viber για να λαμβάνετε ενημερώσεις.
Ακολουθήστε τη ροή Magnesianews στο Google News και μείνετε σε επαφή με ότι συμβαίνει.