Δεν είναι λίγες οι φορές, αγαπημένε μου αναγνώστη, που σκέφτομαι πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη αξία από το να προσφέρεις βοήθεια. Κι αυτό γιατί; Γιατί μέσα στη λέξη βοήθεια, εμπεριέχεται και μια άλλη λέξη, που δεν είναι άλλη από την ανθρωπιά. Γιατί πες μου αλήθεια, δεν είναι ωραίο να ξυπνάς το πρωί, να κοιτάς το είδωλο σου στον καθρέφτη και να του χαμογελάς, γνωρίζοντας ότι έχεις κάνει μια καλή πράξη; Από την άλλη, είναι εξίσου όμορφο να αναγνωρίζεις στους άλλους το ότι σου στάθηκαν σε μια δύσκολη στιγμή, να νιώθεις ότι τους οφείλεις κάτι, να αισθάνεσαι ότι κι εσύ πρέπει να τους βοηθήσεις, όποτε κι αν χρειαστεί. Όχι γιατί εκείνοι περιμένουν την οποιαδήποτε ανταπόδοση, αλλά πολύ απλά γιατί αυτό είναι γνώρισμα ενός ανθρώπου με ενσυναίσθηση.
Αυτές τις σκέψεις έκανα, όταν ήμουν μπροστά σε μια συζήτηση, όπου μια κυρία, σε μεγάλη ηλικία, έκανε τα παράπονα της για κάποιο δικό της άνθρωπο. Έβαλε τα κλάματα, γιατί ένιωθε ότι την έπνιγε το δίκαιο, αφού όπως μας εξιστορούσε, θεωρούσε ότι εκείνη από την πλευρά της κάνει ότι περνά από το χέρι της για να βοηθήσει εκείνον και την οικογένεια του, κι αντί να εισπράξει κάτι ανάλογο, αντ’ αυτού νιώθει παραγκωνισμένη. Η αλήθεια είναι, αγαπημένε μου αναγνώστη, πως είναι άσχημο, κάποιος να είναι σε θέση να σου δώσει ένα χέρι βοηθείας και να μην το κάνει. Να μην περνάει καν από το μυαλό του, πως κι άλλος άνθρωπος είναι, χρειάζεται να νιώσει ότι έχει ένα χέρι να πιαστεί, έναν ώμο να κλάψει, μια αγκαλιά να κουρνιάσει και να νιώσει ασφάλεια. Είμαι σίγουρη, αγαπημένε μου, ότι έχει υπάρξει στη ζωή σου τουλάχιστον ένας άνθρωπος που σε κάποια φάση της ζωής σου, συνήθως σε ένα νέο ξεκίνημα σου, σε βοήθησε.
Που μπορεί η βοήθεια του να μην έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα, να μην είχε ευτυχή κατάληξη που λέμε, ωστόσο ποτέ δεν θα ξεχάσεις τον συγκεκριμένο άνθρωπο, πάντα θα τον σέβεσαι, πάντα θα τον εκτιμάς, πάντα θα είσαι εκεί για εκείνον, όπως το έπραξε κι αυτός για σένα. Κι αν με ρωτάς, αυτό είναι το πιο σημαντικό. Να βοηθάς, χωρίς να περιμένεις από κάποιον να σου το ανταποδώσει στο παραμικρό. Ξέρω, είναι άσχημο εσύ να προσφέρεις κι ο άλλος να δείχνει να μην το εκτιμά. Απογοητεύεσαι, στεναχωριέσαι, αλλά γιατί περιμένεις ανταπόδοση; Όμορφα θα πρέπει να νιώθεις, που σε μια δύσκολη στιγμή είχες το σθένος να σταθείς βράχος σε κάποιον που σε χρειάζεται. Που έδειξες έμπρακτα το ενδιαφέρον σου. Που βρήκες τη λύση σε ένα πρόβλημα του, όταν εκείνος ήταν πελαγωμένος. Δεν αποτελούν όλα συμφέρον, γι αυτό μη το βάζεις πάνω απ’ όλα. Υπάρχει κι ανιδιοτέλεια, με την οποία θα έπρεπε να λειτουργούμε, η βοήθεια που θα πρέπει απλόχερα να προσφέρουμε, η αγάπη μεταξύ μας, το νοιάξιμο, το ειλικρινές ενδιαφέρον. Ας στηρίξουμε ο ένας τον άλλον. Το σύνολο πάντα κερδίζει στο τέλος.
