Πόσο τυχεροί είστε που ζείτε στο Βόλο, μου έλεγε ένας φίλος από την Ελασσόνα. Και να σου εγώ να γεμίζω από περηφάνια για την πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Θα μου πεις περίμενες τον φίλο σου να σου το πει για να καταλάβεις ότι ζεις σε έναν επίγειο παράδεισο; Προφανώς και όχι. Αλλά το να σου λένε άνθρωποι που ζουν σε άλλες πόλεις για το πόσο ζηλεύουν που εσύ ζεις στο Βόλο και εκείνοι όχι, ε, δεν είναι και λίγο. Νιώθω πραγματικά ευλογημένη που ζω σε αυτό το μαγικό τόπο.
Σε μια πόλη που την έχω περπατήσει από γειτονιά σε γειτονιά και την νιώθω ολόδικη μου. Που ακόμη και αν νιώθω να με «πνίγει» καμιά φορά, δεν μπορώ να φανταστώ άλλη πόλη που θα μπορούσα να ξυπνάω το πρωί και να είμαι χαρούμενη που μπορώ να αντικρίζω θάλασσα και βουνό μαζί. Αν κάνεις σήμερα κιόλας μια βόλτα στην πόλη με τα πόδια, αγαπημένε μου αναγνώστη, θα είναι σαν να ζεις την ιστορία σου πάλι από την αρχή. Θα δεις το σχολείο που πήγαινες μικρός, θα δεις το πάρκο που συνήθως παίζατε με τους φίλους σου, θα δεις γωνιές που αντάλλαξες τα πρώτα σου φιλιά, θα δεις γειτονιές που ζουν άνθρωποι με τους οποίους δέθηκες και ακόμη τους κρατάς στην καρδιά σου.
Η αλήθεια είναι ότι το κλίμα που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στην πόλη δεν είναι και ότι καλύτερο. Με μια δημοτική αρχή να διχάζει συνεχώς τον κόσμο, πολλοί είναι εκείνοι που θα ήθελαν να μπορούσαν να φύγουν και να μην ξαναπατήσουν το πόδι τους εδώ. Είναι οι λίγοι όμως, είμαστε οι πολλοί. Και έτσι πρέπει να συνεχίσουμε να πορευόμαστε από εδώ και πέρα. Η πόλη είναι δική μας, σε κανέναν δεν την χαρίζουμε και αλλοίμονο αν μας κάνουν να την θεωρήσουμε ως κελί φυλακής, ως ένα μέρος που δεν θέλουμε πλέον να ζούμε. Η πόλη μας είναι τόσο όμορφη, όσο και οι άνθρωποι της. Πόσο καιρό έχεις να βγεις έξω για να την περπατήσεις; Βάλε κιόλας παπούτσια και βγες έξω στους δρόμους σαν άλλος τουρίστας που θέλει να ανακαλύψει άγνωστα μέρη. Ας μάθουμε που ζούμε. Ας εξερευνήσουμε τις όμορφες, αλλά κρυμμένες ομορφιές της.
Ας σταματήσουμε να αντιμετωπίζουμε αρνητικά τα όσα γίνονται στην πόλη, αφού έχουμε την ευκαιρία να τα αλλάξουμε. Η πόλη δεν ήταν, ούτε θα γίνει ποτέ δεδομένη για κανέναν από εμάς. Γι αυτό ας μην πιστέψουμε πως τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει για να γίνουν οι συνθήκες ακόμη καλύτερες για εμάς και τον ίδιο το Βόλο. Η πόλη μας είναι εδώ, καθημερινά, με τα όμορφα και τα άσχημα της, με εμάς και τα χαμόγελα μας, τις θυμωμένες μας στιγμές. Εδώ ζούμε, εδώ θα συνεχίσουμε να ζούμε και στο χέρι μας είναι να απαλλαγούμε από εκείνους που μόνη τους έννοια είναι να σπείρουν την κακία και τη διχόνοια.
