Πότε ήταν, αγαπημένε μου αναγνώστη, που ανταλλάσαμε ευχές για τον ερχομό του νέου έτους και πότε τώρα είμαστε έτοιμοι να αποχαιρετήσουμε το πέρασμα του δεύτερου του μήνα. Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός. Δεν ξέρω αν σου τυχαίνει κι εσένα. Εγώ όμως, πολύ συχνά, κοιτώντας το ημερολόγιο και έχοντας στο μυαλό μου κάποιες ημερομηνίες, δεν μπορώ να αποφύγω από το να σκεφτώ πράγματα, ανθρώπους και καταστάσεις. Όλοι μας νομίζω ότι έχουμε κάποια ημερομηνία ως σημείο αναφοράς, που την έχουμε σημειώσει και πλησιάζοντας μας φέρνει στο μυαλό κάτι. Πες ότι το ημερολόγιο γράφει 25 Φεβρουαρίου. Ένα περιστατικό είχε γίνει τότε. Κάτι που μπορεί να σου σημάδεψε τη ζωή. Μια απώλεια ίσως.
Δεν έχει σημασία η χρονολογία. Η ημερομηνία όμως, ακόμη και μετά από χρόνια, εξακολουθεί να σου λέει πολλά. Μπορεί να σε γυρίζει πολύ πίσω. Ακόμη και σε μικρή ηλικία. Μπορεί και όχι. Κάτι ίσως να έχει πριν από μόλις ένα χρόνο. Πέρσι , που τέτοιες μέρες όλα μπορεί να ήταν διαφορετικά. Ένα χρόνο πριν μπορεί να υπήρχαν στη ζωή σου πρόσωπα που σήμερα δεν είναι. Που ίσως να «έφυγαν» από τη ζωή, που ίσως οι συνθήκες τα έφεραν έτσι και χαθήκατε. Και τότε είναι που αναρωτιέσαι, πως είναι δυνατόν με κάποιον να κάνεις στενή παρέα, να είναι συνεργάτης, φίλος χρόνια, να έχετε κάνει σχέδια και όνειρα από κοινού και σήμερα να μην υπάρχει στην καθημερινότητα σου. Πως καταφέραμε να γίνουμε τόσο σκληροί; Πως μπορούμε και διαγράφουμε τόσο εύκολα ανθρώπους από τη ζωή μας;
Θα μου πεις αν ο άλλος σε πρόδωσε, αν σε απογοήτευσε τι θα κάνεις; Δεν σε αδικώ. Ο καθένας κοιτάζει το καλύτερο για τον εαυτό του. Ο χρόνος παίζει τα παιχνίδια του. Πόσες και πόσες φιλίες και αγάπες δεν «χάθηκαν» στο πέρασμα του; Σίγουρα, ζητούμενο για όλους είναι να μπορούμε να διατηρούμε τις παντός είδους σχέσεις μας αναλλοίωτες στο χρόνο. Ωστόσο δεν μπορούμε να ξέρουμε πως μπορεί να φέρει τα πράγματα η ζωή. Τι μπορεί να προκύψει. Αν με ρωτάς, ακόμη και οι άνθρωποι που τώρα πλέον δεν βρίσκονται στη ζωή μας, κάτι μας προσφέρουν. Μας κάνουν να βλέπουμε και να αντιμετωπίζουμε με διαφορετική ματιά πλέον τα πράγματα. Μας δίδαξαν τι να αποφεύγουμε και πως μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι. Ο χρόνος κυλάει με γοργό ρυθμό και μαζί του συμπαρασύρει πρόσωπα, στιγμές, δεδομένα. Το θέμα ξέρεις ποιο είναι αγαπημένε μου; Να συνειδητοποιούμε, έστω κι από τις απώλειες, τι πραγματικά αξίζει. Κι αυτό να κρατάμε. Όλα τα υπόλοιπα ας τα αφήσουμε στο παρελθόν, ακόμη κι αν εξακολουθούν να μας πονούν.
