Πενήντα ημέρες μετά το Πάσχα, πάλι ημέρα Κυριακή, έχουμε την εορτή της Πεντηκοστής και αμέσως μετά έχουμε τη Δευτέρα Του Αγίου Πνεύματος. Οι Εβραίοι την Πεντηκοστή την ονόμαζαν και εορτή του θερισμού και γιόρταζαν επίσης την παράδοση των 10 εντολών στον Μωυσή. Εμείς οι Ορθόδοξοι χριστιανοί γιορτάζουμε την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους του Χριστού και τη φανέρωση Του στον κόσμο.
Το Άγιον Πνεύμα είναι ένα από τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος, η οποία, με άπειρη αγάπη και σεβασμό προς εμάς, μας φανερώθηκε ως Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα, Τριάδα ομοούσιος και αχώριστος.
«… Άγιος ο Θεός, ο τα πάντα δημιουργήσας δι΄ Υιού συνεργεία του Αγίου Πνεύματος,
Άγιος Ισχυρός δι’ ου τον Πατέρα εγνώκαμεν και το Πνεύμα το Άγιον επεδήμησεν εν κόσμω,
Άγιος Αθάνατος, το παράκλητον Πνεύμα, το εκ Πατρός εκπορευόμενον και εν Υιώ αναπαυόμενον …», όπως πολύ συνοπτικά λέει το δοξαστικό του εσπερινού της Πεντηκοστής.
Ένα στιχηρό του εσπερινού της εορτής λέει:
«Πάντα χορηγεί το Πνεύμα το Άγιον,
Βρύει (αναβλύζει) προφητείας
Ιερέας τελειοί
Αγραμμάτους σοφίαν εδίδαξε
Αλιείς θεολόγους ανέδειξεν
Όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας …»
Αν διαβάσουμε με προσοχή τις Πράξεις των Αποστόλων, θα δούμε ότι το Άγιον Πνεύμα καθοδηγεί με τόπο άμεσο τους μαθητές του Χριστού. Γι’ αυτό ξεπερνούσαν το πρόβλημα της άλλης γλώσσας, θαυματουργούσαν, προφήτευαν …. Είχαν τόσα πολλά χαρίσματα, που ο Απόστολος Παύλος αναγκάστηκε να τους γράψει πώς να τα βάζουν σε τάξη και να τα χρησιμοποιούν προς ωφέλεια όλων των ανθρώπων.
Σήμερα, δυστυχώς, έχουμε την εντύπωση ότι η Εκκλησία είναι ένα κοινωνικό καθεστώς, ένα ίδρυμα – παράρτημα του Κράτους, το οποίο μας βοηθάει όταν πεινάμε, όταν γεράζουμε και μας μαθαίνει … καλές πράξεις. Έτσι εμείς είμαστε άνευροι, άοσμοι και άχρηστοι ως πιστοί. Ταυτοχρόνως άνοστος είναι και ο κόσμος, αφού το ολιγοστό άλας, το οποίο χρειάζεται να νοστιμίσει, είναι αυτοακυρωμένο (άναλον, λέει ο Χριστός). Γιατί, λοιπόν, να ζηλέψει να μοιάσει κανείς με εμάς και τους ποιμένες μας, οι οποίοι βρίσκονται στη θέση των Αγίων Αποστόλων, και να επιθυμήσει να μιμηθεί τη ζωή μας;
Οι θεοφώτιστοι άγιοι Πατέρες μας, οι οποίοι έχουν θεσπίσει με πολύ σοφία τα της Εκκλησίας και της λατρευτικής ζωής, όρισαν την Κυριακή προ της Πεντηκοστής να τιμούμε τους 318 αγίους Πατέρες, οι οποίοι συγκρότησαν την Α’ Οικουμενική Σύνοδο, στην οποία συμμετείχε και ο άγιος Μέγας Κωνσταντίνος. Την επόμενη από την Πεντηκοστή Κυριακή έχουν ορίσει να τιμούμε τους Αγίους Πάντες, δηλαδή, όλους τους Αγίους. Αυτό σημαίνει ότι η ορθόδοξη Θεολογία και η ορθόδοξη ζωή κατορθώνονται με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Στα χρόνια μας, όπου κάποιοι ανόητοι και αντίχριστοι υπηρετούν πλάνες (κρατισμός, μαρξισμός και λοιπά) και προσπαθούν να αναβιώσουν την ειδωλολατρία, μας αξίωσε ο Θεός να γνωρίσουμε πολλούς και μεγάλους αγίους. Ανάμεσά τους ο άγιος Παΐσιος. Ένας συνάδελφος Φυσικός ο Αθανάσιος Ρακοβαλής, τον οποίο ο Θεός αξίωσε να ζήσει από κοντά τον άγιο Παΐσιο, εξέδωσε προσφάτως ένα βιβλίο με τίτλο «Ο άγιος Παΐσιος, το Ευαγγέλιο και ο Χριστός». Σε αυτό αναδεικνύει ότι τα θαυμαστά έργα, τα οποία επιτελούσε ο Χριστός κατά την επί γης παρουσία του, επιτελούνταν και από τον άγιο Παΐσιο (εννοείται ότι αυτό συμβαίνει σε όλους τους αγίους). Το εγχείρημα είναι θεολογικώς σωστό, αφού «όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε». Οι άγιοι, επομένως, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος είναι «θεοί κατά χάριν» και με κάποιο τρόπο είναι παρουσίες του Χριστού στον Κόσμο.
Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο οι Έλληνες προστρέχουμε κυρίως σε αγιασμένους ανθρώπους. Στις οδηγίες τους και τις ευχές τους θέλουμε να βασίζουμε τη ζωή μας. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια οι ηγεσίες της χώρας μας έχουν «πάρει διαζύγιο» από αυτή την ευλογημένη πρακτική και έχουν καταντήσει παίγνια των δαιμόνων. Και εμείς περιμένουμε «αλλαγή» και προκοπή. Με σάπια τούβλα σωστή οικοδομή δεν φτιάχνεις.
Όσο υπάρχουν άγιοι, σημαίνει ότι το άγιο Πνεύμα έχει μεταμορφώσει απλούς χοϊκούς ανθρώπους, ώστε να ζουν τη ζωή του Χριστού. Άρα ο Χριστός και η Αγία Τριάδα δεν μας έχουν εγκαταλείψει, όπως θέλουν να παρουσιάζουν τα τηλεοπτικά δίκτυα. Τον κόσμο δεν τον κυβερνάει ο Τράμπ, ο Πούτιν, ο Ερντογάν … (αυτοί είναι «οι δοκούντες άρχεις των εθνών») αλλά ο Χριστός. Και ο Χριστός «θέλημα των φοβουμένων αυτόν ποιήσει και της δεήσεως αυτών επακούσεται» (Ψαλμ. 144).
Είναι, επομένως, μεγάλη τιμή και πραγματικά ευλογία και ασφάλεια και πηγή αγαθών για μια κοινωνία και ένα λαό να έχει τέτοιους θεοφόρους ανθρώπους στα μέλη τους. Οι παλαιότεροι φρόντιζαν κατά προτεραιότητα αυτό το θέμα. Να δώσει ο Θεός να έχουμε πολλούς αγιασμένους ανάμεσά μας και δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών και πάντων των αγίων να ακολουθήσουμε και εμείς στα βήματά τους, όπως και εκείνοι του Χριστού.
