Όταν τον είχα πρωτοδεί είχα εντυπωσιαστεί από την απίστευτη δύναμη που αποπνέει η κίνησή του. Η πρωτοποριακή τεχνική του διεθνούς φήμης καλλιτέχνη Κώστα Βαρώτσου να προσδώσει κίνηση σε κάτι στατικό, όπως το γυάλινο γλυπτό που σήμερα αποκαλείται από τον κόσμο «δρομέας» και βρίσκεται στη Βασ.Σοφίας έξω από το ξενοδοχείο Χίλτον στην Αθήνα, το κατέστησε σημείο αναφοράς και αξιοθέατο για όλους τους επισκέπτες της πρωτεύουσας.
Δεν είναι βέβαια το μοναδικό αξιοθέατο που υπάρχει σε δημόσια θέα, η ιστορία του όμως αποτελεί δίδαγμα του πως μπορεί η τοπική αυτοδιοίκηση, εκτός από το να πηγαίνει σε διεθνείς εκθέσεις τουρισμού πουλώντας την «πραμάτεια» της, να δημιουργεί της προϋποθέσεις για την προσέλκυση υψηλού επιπέδου τουρισμού από όλο τον κόσμο. Ο «δρομέας» δημιουργήθηκε τον Αύγουστο του 1988 στο πλαίσιο της καλλιτεχνικής δράσης «Δρώμενα» που οργάνωνε ο δήμος Αθηναίων επί δημαρχίας Μιλτιάδη Έβερτ και αντιδημαρχίας πολιτισμού Σταύρου Ξαρχάκου*. Οξύμωρο θα μου πείτε για έναν δήμαρχο στον οποίο αποδόθηκε αργότερα το προσωνύμιο «μπουλντόζας» (σας θυμίζει κάτι;), ωστόσο η προσωπικότητα του Ξαρχάκου που είχε το σχετικό χαρτοφυλάκιο έδειξε τον δρόμο και ιδού τα αποτελέσματα. Η περιοχή μας σίγουρα έχει να επιδείξει μια πλούσια πολιτιστική ιστορία και ένα απαράμιλλο φυσικό κάλλος, τα οποία αποτελούν πόλο έλξης για χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο.
Αυτό όμως που χρειαζόμαστε είναι να δημιουργήσουμε σημεία αναφοράς τα οποία θα προσδώσουν υπεραξία στην πόλη και θα δώσουν περισσότερα κίνητρα στους επισκέπτες της. Το μεγαλύτερο στοίχημα για την πόλη αποτελεί η δημιουργία του Μουσείου της Αργούς για το οποίο έχει γίνει διεθνής διαγωνισμός και έχει αναδειχθεί νικητής. Το θέμα όμως παραμένει στο συρτάρι τις δημοτικής αρχής καθώς δεν έχει αναζητηθεί τρόπος να χρηματοδοτηθεί η κατασκευή του. Ευτυχώς όμως έχει δρομολογηθεί η ανακατασκευή του Δημοτικού Θεάτρου Βόλου το οποίο θα πρέπει με τις κατάλληλες αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις να αποκτήσει μια σύγχρονη όψη και μια ιδιαίτερη αισθητική αξία.
Η δημιουργία κτιρίων εμπνευσμένα από τη σύγχρονη αρχιτεκτονική είναι χαρακτηριστικό στοιχείο πόλεων που έχουν αναπτυχθεί τις τελευταίες δεκαετίες, και προσελκύουν το ενδιαφέρον των επισκεπτών. Μπορεί στην παρούσα οικονομική συγκυρία να μην υπάρχουν πολλές δυνατότητες, ωστόσο όπως έχει αποδειχθεί η καλλιτεχνική δημιουργία ακμάζει σε τέτοιες περιόδους. Θεωρώ ότι η κατασκευή των κυκλικών κόμβων είναι μια καλή αφορμή για την ανάδειξη ορισμένων , μικρότερου σαφώς μεγέθους, σημείων αναφοράς, όπου θα δεσπόζουν γλυπτά εμπνευσμένα από την τοπική ιστορία και όχι βραχόκηποι που μπορεί να δει κανείς σε οποιαδήποτε πόλη του κόσμου. Είναι καιρός η Δημοτική Αρχή να αποδείξει ότι μπορεί να αγκαλιάσει το διαφορετικό (από εκείνη) και να το αναδείξει ακόμη και αν δεν το πολυκαταλαβαίνει.
Η σύγχρονη τέχνη και οι εκφραστές της ασφυκτιούν και αναζητούν ευκαιρίες να αναδυθούν από τα υπόγεια τη πολιτιστικής «κόλασης» στα οποία τους ρίχνουν σκοταδιστές όπως συνέβη με του γλυπτό που έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων στο Παλαιό Φάληρο. Περιμένω από τους ιθύνοντες να αποδείξουν ότι έχουν όραμα για την πόλη και δεν αρκούνται σε πρόσκαιρα χριστουγεννιάτικα στολίδια και πολιτισμό της «πίστας». Μήπως έχω μεγάλες προσδοκίες; Ίδωμεν…
*Πηγή: Μηχανή του χρόνου
