Με ένα «ωχ, επιτέλους, την βγάλαμε καθαρή και αυτή την εβδομάδα», ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού σου, πας στο μπάνιο, κοιτάς το είδωλο σου στον καθρέφτη και αναρωτιέσαι που πήγε ο παλιός καλός σου εαυτός. Χάθηκες, η αλήθεια είναι αυτή, αγαπημένε μου αναγνώστη. Κάπου εκεί στη γειτονιά, με τους παιδικούς σου φίλους, κάπου εκεί γύρω στην εφηβεία με τους έρωτες που δεν είχαν αίσιο τέλος.
Η καθημερινότητα σε έχει μεταλλάξει σε κάτι άλλο από αυτό που είσαι. Θα μου πεις, θα μπορούσε να γίνει κάτι διαφορετικό από τη στιγμή που σε κυνηγούν τα προβλήματα; Δύσκολοι καιροί ομολογουμένως, αλλά έλα που η ζωή είναι τόσο μικρή για να την κάνουμε εμείς ακόμη πιο θλιβερή. Όσες δυσκολίες και αν έχει η άτιμη, πάντα κάτι θα εμφανίζει μπροστά μας που θα μας κάνει να λέμε ότι όντως αξίζει να ζούμε, αξίζει να παλεύουμε. Αξίζει να βλέπεις χαρούμενα παιδικά πρόσωπα, βλέμματα ερωτευμένα, να ακούς λόγια αγάπης, να νιώθεις υπερήφανος για τα όποια επιτεύγματα πετυχαίνονται, να μπορείς ανά πάσα ώρα και στιγμή να αγκαλιάσεις ένα συνάνθρωπο σου, τονίζοντας του ότι σε αυτό τον κόσμο δεν είναι μόνος. Αξίζει να ζούμε με πάθος, και ας κάνουμε λάθος. Ποιος δεν έμαθε, αφότου «έφαγε» τα μούτρα του;
Αξίζει να θυμόμαστε τοπία, πρόσωπα, χρώματα, μυρωδιές. Αξίζει να ζούμε την κάθε στιγμή και να νιώθουμε ευλογημένοι. Αξίζει να ζούμε την καθημερινότητα σαν να μην υπάρχει αύριο, να ρουφάς το κάθε λεπτό και να το απολαμβάνεις, να «πιάνεις» από τα μαλλιά την κάθε ευκαιρία που η ζωή σου χαρίζει, να χαράσσεις νέα μονοπάτια και να μη φοβάσαι να τα περπατήσεις. Είσαι εδώ, είσαι ζωντανός και αυτό είναι που μετράει. Παρά τις δυσκολίες, τις αναποδιές, τις σκοτούρες και τα προβλήματα, που έχει γίνει πλέον κατανοητό ότι δεν τελειώνουν ποτέ, σημασία έχει να αγαπάς, να ερωτεύεσαι, να μοιράζεσαι, να συμπαραστέκεσαι, να μη φοβάσαι, να μην το βάζεις κάτω. Το σημαντικότερο απ’ όλα; Να βιώνουμε αυτή τη μοναδική λέξη που δεν είναι άλλη από το «μαζί». Γιατί σημασία δεν έχει να είσαι μόνο καλός μαθητής, αλλά υπέροχος συμμαθητής. Οι δικοί μας άνθρωποι, ειδικά σε αυτές τις δύσκολες ημέρες που βιώνουμε όλοι, να ξέρεις, σώζουν καταστάσεις. Δυο χέρια που θα σε αγκαλιάσουν, δυο λόγια που θα ειπωθούν, ένα στήριγμα όταν εσύ νιώθεις ότι καταρρέεις, αποτελούν λύτρωση. Ας μην αφήνουμε λοιπόν αυτό το «εμείς» για το «εγώ».
Ας βάλουμε τα δυνατά μας και ας παλέψουμε για τα πιο σημαντικά. Την αγάπη πάνω απ’ όλα και την αλληλεγγύη μεταξύ μας. Και ας θυμόμαστε που και που πως τίποτα δεν πρέπει να θεωρείτε δεδομένο. Το ότι ξυπνάμε το πρωί είναι και αυτό ένα μικρό θαύμα. Μια ευκαιρία για να παλέψουμε για κάτι καλύτερο…Γι αυτό συνεχίζουμε δυνατά, έτσι;
