Χαίρομαι, αγαπημένε μου αναγνώστη, όταν βλέπω γυναίκες ευαισθητοποιημένες γύρω από το θέμα του καρκίνου. Που ενημερώνονται. Που το ψάχνουν το πράγμα. Στο έχω γράφει και παλαιότερα, ότι στη ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο. Πόσο μάλλον η υγεία μας. Μπορεί πολλές φορές να θεωρούμε αυτονόητο ότι εμείς ή οι δικοί μας άνθρωποι θα είμαστε καλά, πάντα όμως θα έρχεται στα αυτιά μας μια είδηση που θα μας υπενθυμίζει ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή, όλα μπορεί να ανατραπούν. Κάνοντας μια «βόλτα» στο διαδίκτυο, πολλές φορές έχω πέσει πάνω σε προσωπικές μαρτυρίες γυναικών που ήρθαν αντιμέτωπες με τον καρκίνο. Τυχαίνει να γνωρίζω και προσωπικά ορισμένες, «ηρωίδες» όπως μου αρέσει να τις αποκαλώ. Άλλες τυχαία τις παρατηρώ στο δρόμο. Φορώντας στα μαλλιά ένα μαντήλι, λίγο χλωμές, αλλά πάντα στα μάτια μου τόσο λαμπερές.
Πόσο περήφανη νιώθω, να ήξερες, αγαπημένε μου, όταν ξέρω ότι εκεί έξω υπάρχουν γυναίκες που δεν φοβούνται να πουν την λέξη καρκίνος, που τον αντιμετωπίζουν και δεν τον φοβήθηκαν στιγμή. Δεν τρομοκρατήθηκαν όταν άκουσαν τον γιατρό να τους μιλά για χημειοθεραπείες. Ούτε καν όταν έπρεπε να υποβληθούν σε μαστεκτομή. Που υπέφεραν από πόνους, τους οποίους έκαναν ότι δεν ένιωθαν για να μην στεναχωρήσουν εκείνους που βρίσκονταν δίπλα τους. Εκείνους που αγαπούν. Ξέρεις, ο καρκίνος δεν λογαριάζει. Δεν κοιτά αν είσαι πλούσιος ή φτωχός, αν έχεις παιδιά, αν έχεις εγγόνια, αν είσαι νέος ή μεγαλύτερος, σε «χτυπά» με τα βέλη τους και εσύ τότε πρέπει να δώσει τη μάχη σου. Διάβαζα τις προάλλες την ιστορία μιας νέας γυναίκας. Δεν είχε πολύ καιρό που παντρεύτηκε και διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού. Στην καλύτερη της φάση. Εισέβαλε ύπουλα και της χάλασε, προσωρινά, ότι όμορφο ζούσε εκείνη τη στιγμή. Και ανέτρεψε βέβαια τα δεδομένα της. Τα σχέδια για ένα μωρό πήγαν λίγο πιο πίσω, οι αντοχές και εκείνης, αλλά και της οικογένειας της δοκιμάστηκαν, η ψυχολογία της έπεσε στα τάρταρα, ήταν όμως τόση η επιμονή της, αλλά και η υπομονή και στήριξη των δικών της ανθρώπων που η συγκεκριμένη τα κατάφερε. Δεν είναι εύκολο.
Όχι να τα βάλεις με το καρκίνο. Αλλά να καταφέρεις να κρατήσεις τις ισορροπίες, να μην χάσεις επ’ ουδενί την πίστη σου, να στέκεσαι βράχος και να διώχνεις μακριά τον όποιο φόβο, την όποια κακή σκέψη, την στιγμή που το μόνο εύκολο θα ήταν να λυγίσεις, να κλάψεις, να φωνάξεις «γιατί σε μένα». Η ιστορία της συγκεκριμένης κοπέλας είναι μία από τις πολλές που γίνονται καθημερινά γνωστά και είναι για όλους εμάς τους υπόλοιπους μικρά μαθήματα ζωής. Θάρρος χρειάζεται και ψυχραιμία. Α, και μην ξεχνάτε. Η πρόληψη σώζει ζωές όπως και η σωστή ενημέρωση. Το νου σας.
