Όταν ήμασταν στο σχολείο, μας δίδασκαν στο μάθημα της Φυσικής πως όλα τα έμψυχα και άψυχα όντα αυτού του κόσμου διατηρούνται σε μια ισορροπία. Έβλεπα τον καθηγητή να λύνει ένα σωρό μαθηματικές πράξεις στον πίνακα κι αναρωτιόμουν πού θα μπορούσαν να μου χρησιμεύσουν όλα αυτά αργότερα. Μετέπειτα ωστόσο που βγήκα στην πραγματική ζωή, διαπίστωσα πως αυτός ο κανόνας θα πρέπει να διδάσκεται σε όλα τα μαθήματα γιατί τελικά διέπει ολόκληρη την ύπαρξή μας.
Συνειδητοποίησα εκ των υστέρων πως ίσως όλα αυτά τα βαρετά αξιώματα που διαβάζαμε τότε να έκρυβαν κι ένα αλληγορικό μήνυμα. Ό,τι δώσεις, η ζωή θα στο επιστρέψει. Ίσως όχι με την ίδια μορφή, από την ίδια πηγή, ή στο σωστό timing, αλλά σίγουρα θα σου το επιστρέψει. Γιατί φίλτατε, δε γίνεται εσαεί να παίρνεις αχόρταγα από δω κι εκεί και να μη δίνεις τίποτε. Είμαστε οι επιλογές μας. Κι ως γνωστόν, κάθε επιλογή έχει ένα τίμημα. Κι εδώ δε μιλάμε για τις επιλογές που δεν επηρεάζουν κανέναν πέρα από σένα, αλλά για τις άλλες, αυτές που παίρνουν στο λαιμό τους κι άλλο κοσμάκη.
Η ζωή δεν είναι λαϊκή αγορά που απλά περνάς και δοκιμάζεις το εμπόρευμα από τους μικροπωλητές. Πρέπει να πληρώσεις γι’ αυτό που θα αγοράσεις. Όλοι μας θα πληρώσουμε και θα πληρωθούμε για κάτι. Και δεν είναι θέμα εκδικητικότητας, αλλά δικαιοσύνης. Και ισορροπίας. Με κάποιο τρόπο πρέπει να ανταμειφθούν όσοι πρόσφεραν και με κάποιο άλλο όσοι δεν έδωσαν τίποτα. Μόνο έτσι διατηρείται η αρμονία των πραγμάτων. Πως θεωρείς λοιπόν πως θα αισθανθείς μόλις έρθει η σειρά του απέναντι να παίξει; Αν σου έχουν μάθει πως η φιλία είναι μια σχέση μονόπλευρη όπου οι έννοιες της συμπαράστασης και της κατανόησης είναι αποκλειστικά προνόμια του άλλου, αν πιστεύεις πως έχεις μόνο δικαιώματα κι ο άλλος μόνο υποχρεώσεις, τότε λυπάμαι, αλλά θα καταλήξεις μόνος. Όσα έπραξες θα τα βρεις μπροστά σου.
Ο κανόνας που σου έλεγα παραπάνω, θα σε βρει στην πιο αδύναμη στιγμή, κι εκεί που θα χρειάζεσαι περισσότερο από κάθε άλλη φορά να υπάρξεις η λαμπρή εξαίρεσή του, θα ανοίξει το τεφτεράκι του, θα δει ότι δεν ήσουν τίποτα άλλο παρά ένα αχάριστο ανθρωπάκι και θα σου τα ζητήσει όλα μονομιάς. Θεωρώ πως η συσσωρευμένη αδικία μέσα τους είναι που ζητάει διακαώς δικαιοσύνη και ισότιμη αντιμετώπιση. Όσο πλήγωσες, θα πληγωθείς. Όσο μίσησες, θα μισηθείς. Κάπως έτσι όμως θα μάθεις. Όχι μόνο εσύ, αλλά και ο απέναντι που υπήρξε σωστός. Κάποτε πίστευα πως με το να ανταποδίδω τα ίσα στον άλλο, θα τον κάνω να πονέσει περισσότερο απ’όσο πόνεσα εγώ. Στη διάρκεια της ζωής λοιπόν, κι όσο έκανε τον κύκλο της, είδα με τα μάτια μου τη δικαιοσύνη να έρχεται από αλλού. Κι όταν τα παρατηρείς σαν απλός θεατής, η δικαίωση είναι μεγαλύτερη. Τα πάντα εξισώνονται. Για ελαχίστους ανθρώπους μόνο δεν επιβεβαιώνεται αυτό. Επειδή λοιπόν για τους περισσότερους θα επιβεβαιωθεί, μόλις φτάσει το πλήρωμα του χρόνου, ο τσιγκούνης θα χάσει λεφτά, ο φίλος που σε μαχαίρωσε θα μαχαιρωθεί, ο πρώην που σε πρόδωσε θα προδοθεί. Διάλεξε πλευρά.
