Τώρα, πως μας έχει βγει το «όνομα» ότι σαν γυναίκες γκρινιάζουμε περισσότερο από τους άντρες, να σου πω την αλήθεια μου, δεν το έχω καταλάβει ακόμη. Ίσως γιατί οι άντρες δεν βλέπουν τους εαυτούς τους, που λίγο πυρετό και αν «σηκώσουν», νομίζουν ότι έχει έρθει το τέλος. Το παραβλέπω. Και δέχομαι ότι ως γυναίκα μπορεί και να γκρινιάζω. Δεν το κάνουμε όμως ποτέ χωρίς λόγο, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Αν και για να είμαστε δίκαιοι, υπάρχουν και γυναίκες που γκρινιάζουν γενικά και αδιαλείπτως. Εκείνες δεν τις αντέχω ούτε εγώ, και ας έχουν όλα τα δίκια με το μέρος τους. Καταντούν απίστευτα κουραστικές γι’ αυτό μακριά από εμάς.
Τώρα που το λέω, λες να είμαι και εγώ μία από αυτές και να μην το έχω καταλάβει; Ελπίζω όχι. Αν και να σου πω την αλήθεια συχνά –πυκνά γκρινιάζω. Σκέφτομαι όμως, αν αυτό γίνεται σε λογικά πλαίσια, γιατί να μην το κάνω; Να μην λέω δηλαδή αυτά που με ενοχλούν; Να μην παραπονιέμαι; Είναι δηλαδή γκρίνια το να πεις νυστάζω, πεινάω, χρειάζομαι ξεκούραση, κρυώνω, αχ, να ήμουν κάπου και να έπινα ένα τσίπουρο τώρα; Μα αφού νιώθω την ανάγκη να το πω, να το εκφράσω, τι θα με εμποδίσει; Μη με θεωρήσει ο άλλος γκρινιάρα; Δηλαδή εσύ όταν νυστάζεις για παράδειγμα δεν το λες; Τα πράγματα είναι απλά και διάβασε πως είναι αγαπημένε μου για να ξέρεις. Όταν ακούς τη γυναίκα σου να σου λέει πόσο κουρασμένη είναι και ξαπλώνει λίγο στον καναπέ, να ξέρεις ότι στην ουσία θέλει να πάρεις την κουβέρτα και να την σκεπάσεις. Αν το κάνεις δεν θα σου «φάει» τα αυτιά. Εγγυημένο αποτέλεσμα, στο λέω εγώ.
Επίσης, αν την ακούσεις να παραπονιέται ότι δεν νιώθει καλά, ότι μια ίωση την τριγυρίζει, είτε την πονάει η μέση, το δόντι, η κοιλιά, εσύ πρέπει να σταθείς στο πλευρό της. Άγρυπνος φρουρός. Θα πρέπει να είσαι κοντά της, να της λες ότι όλα θα πάνε καλά, γιατί αν δεν το κάνεις και βρεθείς εσύ σε ανάλογη φάση, να είσαι σίγουρος ότι θα σε αφήσει να σπαράζεις μόνος στο κρεβάτι του πόνου, χωρίς καμιά βοήθεια. Γιατί αν δεν συμπαρασταθείς στα δύσκολα, τότε ποιος ο ρόλος σου; Εκεί στα δύσκολα φαίνεται πόση υπομονή έχεις να αντιμετωπίσεις τα «χαζά» του άλλου και γιατί όχι και την γκρίνια του καμιά φορά. Αν βιώνετε μια κατάσταση τέτοιας «γκρίνιας» στο σπίτι, μη το σκέφτεστε καθόλου. Η μόνη λύση ακούει στο όνομα «κάνω όλα τα χατίρια και έχω ήσυχο το κεφάλι μου». Άντε να σε δω…
