Και ξαφνικά γέμισε ο τόπος μωρά. Έτσι καθώς ομορφαίνουν οι μέρες, μικρά ανθρωπάκια σε καρότσια. Κλώνοι γονέων κάθε κατηγορίας. Ευγενικών, γαϊδουριών, έξυπνων, σαχλών, γονιών που αγαπάνε τα παιδιά ή άλλων που αγαπάνε μόνο τα δικά τους…Τελικά τα παιδιά είναι ο μόνος αληθινός καθρέφτης μας. Κι όποτε στη ζωή θυμώσαμε μαζί τους, δεν είχαμε παρά να στρέψουμε τον καθρέφτη πάνω μας. Τα παιδιά… Ακτινογραφία της εποχής, της κοινωνίας μας. Πόσα μηνύματα μπορείς να πάρεις στις παιδικές χαρές. Οι «συμμετοχές» των μαμάδων για παράδειγμα είναι ίσες με των πατεράδων. Παρήγορο.
Αυτή η νέα γενιά ευαίσθητων μπαμπάδων. Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι ο μέσος όρος ηλικίας των γονέων έχει ανέβει. Κάτι οι σπουδές, κάτι η υποχρεωτική σχεδόν εργασία της γυναίκας, κάτι η δυσκολία για τεκνοποίηση. Περνάνε τα ρημάδια τα χρόνια. Όσο για τη συμπεριφορά; Γενικά οι σύγχρονοι γονείς είναι πιο κουλαριστοί. Σπάνια ν΄ακούσεις εκείνο το τσιριχτό –μηηηηηη- που βίωνε η γενιά μας με το παραμικρό. Τώρα και χαλίκια να καταπιεί ο κλώνος. Αρκεί που δεν έχει λιπαρά το χαλίκι. Αυτό κυρίως τον «κόφτει» το γονιό στις μέρες μας. Και έτσι το γιαούρτι δίνει και παίρνει εν αντιθέσει με τη μορταδέλα των παιδικών μας χρόνων. Μορταδέλα σήμερα; Καλύτερα να αρχίσει να καπνίζει.
Αυτό πάντως που είναι «όλα τα λεφτά», είναι οι συζητήσεις μανάδων στις παιδικές χαρές «Εσείς τη Φιλιππινέζα από γραφείο τη βρήκατε;» η πιο αγωνιώδης ερώτηση. Ή η πιο αγαπημένη στιχομυθία που μπορεί να ακούσεις αν κάτσεις στο παγκάκι του πάρκου, μεταξύ μαμάδων. «Το πρώτο σας;» ρωτούν τη διπλανή τους, που είναι γύρω στα 50 για να πάρουν την απάντηση «Όχι έχω άλλα δύο μεγαλύτερα». «Δηλαδή πόσο μεγαλύτερα;», «Μια 26, ένα γιο 23 και τον μικρούλη που είναι 6». Για λίγο επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή. Παράξενες ματιές. Η επόμενη ερώτηση αν είναι δευτεροπαντρεμένη, το χτύπημα στην πλάτη και η κατάληξη «Μπράβο, χαράς στο κουράγιο σας που κάνατε τρία παιδιά».
Σημεία των καιρών, αγαπημένε μου αναγνώστη. Τρέχουμε όλοι σαν το Βέγγο, τρέχουν και τα μάτια μας και δε στεριώνουν πουθενά, ζούμε μια ζωή χρεωμένοι σε άτοκες δόσεις, εμπεδώνουμε ότι βλακεία μας «πουλάνε», ασχολούμαστε τόσο πολύ με την σεξουαλική μας ζωή, ενώ δύσκολο βρίσκουμε άνθρωπο ακόμη και να αλλάξουμε μια κουβέντα και κατά τα άλλα είναι εξωγήινος όποιος μπόρεσε να κάνει τρία, τέσσερα ή πέντε παιδιά. Τελικά οι παιδικές χαρές είναι οι πλέον αξιοσέβαστοι χώροι. Εκεί συναντάει κανείς εκείνα τα μικρά σοβαρά ανθρωπάκια πριν εισβάλουν τα δύστυχα στη φαιδρή «παιδική χαρά» των μεγάλων.
