Και ναι. Η αγωνία έφτασε στο τέλος της. Οι υποψήφιοι σταμάτησαν να κοιμούνται και να βλέπουν στο όνειρο τους να ανεβοκατεβαίνουν βάσεις, μιας και χθες ανακοινώθηκαν. Είδαν που πέρασαν, άλλοι πέταξαν από τη χαρά τους που πέτυχαν στη σχολή της πρώτης επιλογής τους, άλλοι είδαν να μην τα καταφέρνουν τελικά και να περνούν σε κάποια σχολή που δεν τρελαίνονται κιόλας, όλοι τους όμως από δω και πέρα είναι σε θέση να γνωρίζουν ποια μπορεί να είναι η πορεία τους από δω και πέρα, αν η σχολή που τελικά πέρασαν τους ικανοποιεί ή αν όχι να σχεδιάσουν τι θέλουν να κάνουν.
Μου έλεγε ένας φίλος για μια περίπτωση ενός κοριτσιού που ναι μεν πέρασε σε σχολή που επιθυμούσε, αλλά πολύ πιο μακριά από το Βόλο. Δύσκολο αν θα καταφέρει να πάει, λόγω οικονομικών πιο πολύ και σκέφτομαι, αγαπημένε μου αναγνώστη, πως τα λεφτά έχουν καταφέρει να μας επηρεάζουν σε τέτοιο σημείο που να μην μπορούν τα νέα παιδιά, το μέλλον αυτής της χώρας, να μην μπορεί να ακολουθήσει το όνειρο του.
Χιλιάδες μαθητές διαβάζουν με τις ώρες, γονείς σπαταλούν χρήματα για να στείλουν τα παιδιά τους σε φροντιστήρια για να προετοιμαστούν όσο καλύτερα μπορούν, αγχώνονται, δεν τρώνε, καταπιέζονται, κλείνονται στο σπίτι, κοιμούνται ελάχιστα, προσπαθούν να πετύχουν και όταν τα καταφέρνουν έρχεται το δίλημμα. Τι κάνω; Πάω, παράδειγμα αναφέρω, στην Κομοτηνή, που τα έξοδα προφανώς και θα είναι περισσότερα από το να περνούσα σε μια σχολή στο Βόλο ή τη Λάρισα ή προσπαθώ και πάλι του χρόνου;
Και από την άλλη, οι γονείς, με πόνο ψυχής σίγουρα, σκέφτονται τι να κάνουν: Να στείλουν το παιδί τους σε μια άλλη πόλη για σπουδές, που τόσο πολύ το θέλει και το αξίζει αν μη τι άλλο ή τα οικονομικά θα σταθούν τροχοπέδη στην εξέλιξη του; Εκεί σε θέλω. Να πρέπει να σκεφτείς τα πάντα, να βάλεις κάτω ακόμη και το ευρώ, να υπολογίσεις και την τελευταία παράμετρο έτσι ώστε να πάρεις τη μεγάλη απόφαση. Αφήνεις το παιδί σου να ανοίξει τα φτερά του ή το οδηγείς κάπου αλλού;
Μακάρι ελάχιστοι να είναι αυτοί οι γονείς που φέτος θα κληθούν να πάρουν μια τόσο δύσκολη απόφαση. Μακάρι τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά να είναι αυτή τη στιγμή τόσο χαρούμενα που το όνειρο των σπουδών τους θα γίνει πραγματικότητα και μακάρι οι γονείς να νιώθουν μόνο περηφάνια και κανένα άγχος που τα παιδιά τους κατάφεραν και τους έβγαλαν ασπροπρόσωπους.
Ότι είναι να γίνει, να γίνει μόνο για καλό…
