Παντού ακούς για αλλαγή , θες αλλαγή, θες διαφορετικούς πολιτικούς , θες διαφορετικούς ερωτικούς συντρόφους πιο, πιο, πιο….. θες άλλα πράγματα! Μα εσύ κάνεις κάθε μέρα ίδια! Κι εγώ επίσης. Τα προσφέρεις όμως εσύ. Είσαι το διαφορετικό που αναζητάς άραγε…Ο Καζαντζάκης έλεγε ότι η αλλαγή είναι μέσα σου , ο καθένας μόνος πρέπει να πει «θα αλλάξω τον κόσμο εγώ και η αρχή θα γίνει έπο μ έ ν α» ! Γίνε η αλλαγή που αναζητάς. Πως ζητάς κάτι που δε μπορείς να δώσεις φίλε μου; Ζητάς αξιοκρατία και ψάχνεις μέσον για να μπεις σε μια δουλειά.
Ζητάς αγάπη ανιδιοτελή και δίνεις ανταλλάγματα. Ζητάς έρωτα και πρωτοτυπία και δίνεις ρουτίνα. Ζητάς δικαιοσύνη και κοινωνική ισότητα και βρίζεις τη μετανάστρια στο λεωφορείο που κάθεται με το παιδί στην αγκαλιά και σου χαλάει την αισθητική. Ζητάς φίλους να σε παίρνουν για καφέ και να σε ακούνε να μιλάς και να κατανοούν ο’ τι λες κι εσύ δεν απαντάς στα τηλέφωνα κι όταν βγεις μιλάς ακατάπαυστα χωρίς να ακούς τον άλλο. Τι κάνουμε λοιπόν και εσύ κι’ εγώ για να επιφέρουμε την αλλαγή που αποζητούμε; Τ ί π ο τ α!
Σήμερα πηγαίνοντας για δουλειά συνάντησα στα φανάρια ένα νεαρό με ένα υπέροχο μελαμψό χρώμα που σε άλλη περίπτωση θα ήταν ερωτεύσιμος αλλά ήταν – ή μάλλον δεν ήταν έλληνας! Πω-πω τι ντροπή. Ζητούσε να καθαρίσει υαλοκαθαριστήρες απλά ένας οδηγός όμως δεν ήθελε και ως συνήθης ύποπτος άνοιξε το παράθυρο, τον έβρισε για να καταλάβει ότι δεν ήθελε! Και το κατάλαβε.
Χθες στη καφετέρια ήταν ένα ζευγάρι. Είχαν παραγγείλει δυο υπέροχους κατά τα’ άλλα καφέδες μα η μια κοιτούσε στο δρόμο και ο άλλος τη σερβιτόρα…. Βλέμμα δεν αντάλλαξαν κουβέντα δεν άλλαξαν όσο κι αν εγώ έκλεινα τα’ αυτιά μου από τα αθόρυβα ουρλιαχτά τους που έβγαιναν από μέσα τους ασυνείδητα…
Έξω από ένα φαρμακείο ήταν ουρά γεροντάκια με μαγκούρες , έβρεχε οι πιο πολλοί ήταν μουσκεμένοι κι όμως καθόντουσαν εκεί και περίμεναν ένα φάρμακο να γλυκάνει το πόνο. Αναρωτιέμαι ποιός πόνος ήταν μεγαλύτερος του σώματος ή της υ π ο μ ο ν ή ς;
Πήγα σε ένα βιβλιοπωλείο κι ήταν άδειο. Η κοπέλα στο ταμείο με καλημέρισε λες και είδε κάποιον εξωγήινο. Ενώ στις καφετέριες και στα club ούτε καν παίρνουν χαμπάρι πότε μπαίνεις πότε βγαίνεις – κι όμως προτιμάς αγαπημένε μου να περνάς απαρατήρητος !
Το θέμα είναι ότι δεν περνάς απαρατήρητος μόνο στη καθημερινότητα σου, μα και στη ζωή. Κι αυτό δε ξέρω αν μπορεί να το διορθώσει κάποιος πολιτικός, κάποιο ΔΝΤ ή κάποιος άλλος εκτός από εμάς τους ίδιους, ο καθένας προσωπικά για τον εαυτό του.
