Τις τελευταίες ημέρες νομίζω ότι τα έχω δει όλα. Και έχω αηδιάσει. Με τον τρόπο που ορισμένοι ενεργούν. Και θυμώνω. Με όλους εκείνους που γελούν μπροστά στα μούτρα μας και πιστεύουν ότι είναι τόσο κοντή η μνήμη μας που ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορούν να μας κοροϊδεύουν.
Παρακολουθώ τις τελευταίες ώρες, αγαπημένε μου αναγνώστη, πολιτικούς με τόση ευκολία, να μεταπηδούν από κανάρα σε κανάρα, από πολιτικό χώρο σε πολιτικό χώρο, σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
Και μπορεί για κάποιους αυτές οι πρακτικές να είναι αδιάφορες, αλλά υπάρχει και μια μερίδα ανθρώπων που αηδιάζουν με όλο αυτό το «παιχνίδι».
Και δεν είναι μόνο η Άντζελα Γκερέκου. Παραδείγματα πάμπολλα. Παρακολουθώντας καθημερινά τις εξελίξεις, δεν προλαβαίναμε τις προηγούμενες ημέρες να βλέπουμε «μεταγραφές» από το ένα κόμμα στο άλλο. Και σκέφτομαι το απλό. Πως μπορείς να μεταπηδήσεις σε έναν αντίπαλο πολιτικό χώρο; Πως μπορεί, κάποτε να έβριζες τις πολιτικές που ακολουθούσε κάποιος αντίπαλος σου και τώρα να συμπορεύεσαι με αυτόν; Πως είναι δυνατόν να υπερασπίζεσαι ιδέες, οράματα και στόχους που κάποτε τις έβρισκες άχρηστες; Πως είναι δυνατόν να αποκαλείς «κλέφτες», «απατεώνες», «λαμόγια» τους πολιτικούς σου αντιπάλους και σήμερα να τους βρίσκεις αντάξιους σου, σε τέτοιο σημείο που να μπαίνεις στη διαδικασία να μπεις στο ψηφοδέλτιο ενός κόμματος που κάποτε οι θέσεις του δεν σε αντιπροσώπευε;
Είναι γελοίο και μόνο που το συζητάμε, αλλά στην Ελλάδα της εξαθλίωσης, εκτός από τα λεφτά τελικά και την τσέπη μας, αυτό που εξαθλιώθηκε περισσότερο απ’ όλα είναι η ηθική και οι αξίες μας.
Γιατί μη μου πεις ότι ξύπνησαν μια μέρα όλοι αυτοί και είπαν ότι για το καλό του λαού και το συμφέρον της χώρας θα πρέπει να αλλάξουν πολιτική στέγη. Το συμφέρον τους κοιτάνε, όπου να’ ναι, ότι να’ναι, αρκεί να υπάρχουν στο προσκήνιο, αρκεί να κρατούν ζεστή τη θεσούλα τους. Διόλου δεν τους ενδιαφέρει αν ο κόσμος τους αποδοκιμάζει, δεν τους κόπτει καθόλου αν ξεφτιλίζονται στα μάτια μας, δεν τους καίγεται καρφάκι αν τους θεωρούμε αναξιόπιστους, αν πλέον θα ακούμε τα ονόματα τους και θα σιχτιρίζουμε, δεν τους ενδιαφέρει τίποτα από αυτά, αρκεί εκείνοι να βρίσκονται στη λίστα ενός ψηφοδελτίου.
Κρίμα, μεγάλο κρίμα, γιατί ορισμένους από αυτούς μπορεί να τους πιστεύαμε και να είχαμε απαιτήσεις από αυτούς. Μια από τα ίδια όμως και αυτοί…
