Το κύριο πρόβλημα για τους περισσότερους νέους της εποχής μας, ειδικά στις χώρες που αντιμετωπίζουμε οικονομικά προβλήματα, είναι το κατά πόσο να μείνουμε για να χτίσουμε το μέλλον μας στη χώρα που μας μεγάλωσε ή να φύγουμε στο εξωτερικό. Δεν ξέρουμε κατά πόσο να φύγουμε από τη χώρα μας που φαίνεται να την χαρακτηρίζουν όροι όπως ερείπια και διαφθορά, ή να μείνουμε για να διορθώσουμε και να παλέψουμε για να επαναφέρουμε την πρόοδο και τις αξίες στην πατρίδα μας, όποια και να είναι αυτή. Ακούω και συζητώ με νέους, που βρίσκονται ίσως στον τελευταίο χρόνο των σπουδών τους και βρίσκονται σε δίλημμα. Να μείνουν ή να φύγουν.
Οι γονείς τους προτρέπουν να φύγουν. Κάτι παραπάνω θα ξέρουν, σκέφτομαι. Εκείνοι όμως έχουν τις αμφιβολίες του. Αν πάνε στο εξωτερικό, θα έχουν περισσότερες και πιο καλές ευκαιρίες να ασχοληθούν με το αντικείμενο που αγαπούν ή θα αμειφθούν καλύτερα;
Το μόνο σίγουρο είναι πως οι νέοι έχουν στόχο πλέον να φύγουν στο εξωτερικό για εργασία, όχι επειδή είναι απαισιόδοξοι, αλλά επειδή είναι απογοητευμένοι.
Και παίρνω παράδειγμα τον εαυτό μου, που δεν σκοπεύω να φύγω.
Δεν έχω την εμπειρία των παλιών και των μεγαλύτερων, αλλά μπορώ να αντιληφθώ πως εάν δεν επαναφέρουμε την εμπιστοσύνη των νέων στο σύστημα, δηλαδή ότι μπορεί να υπάρχει βελτίωση, τότε, επικαλούμενοι τον Καβάφη, θα «αποχαιρετήσουμε την Αλεξάνδρεια που χάνουμε». Οι νέοι έχουμε απογοητευτεί από την έλλειψη σεβασμού και αξιών από τους ανθρώπους που εμπλέκονται στην πολιτική κυρίως.
Δεν εμπιστευόμαστε, ούτε πιστεύουμε πως η κατάσταση στον τόπο μας μπορεί να βελτιωθεί, αλλά ακόμη χειρότερα δεν πιστεύουμε πως υπάρχει κάτι που να μας συνδέει με τον τόπο μας πέραν του «τυχαίου» γεγονότος πως γεννηθήκαμε εδώ και πως έχουμε εδώ τα δικά μας άτομα. Πού πήγε η αγάπη για την πατρίδα; Πού πήγε το «μαζί» εκτός από το «εγώ»; Πού πήγε η ελπίδα και η θέληση για βελτίωση, που αναγκαστικά απαιτεί κόπο και χρόνο για να ’ρθει;
Δεν προσθέτω κάτι καινούργιο, αντίθετα, επαναλαμβάνω το τι ζητάμε ως νέοι. Χρειαζόμαστε ευκαιρίες από την πατρίδα μας για να μείνουμε. Να αναπτυχθούν νέοι τομείς, να επενδύσουμε στην καινοτομία και στην έρευνα. Να δοθεί προοπτική στους ήδη υπάρχοντες τομείς της οικονομίας, όπως η γεωργία, η κτηνοτροφία, ο τουρισμός και η ναυτιλία.
Και φτάνω στην ερώτηση που με βασανίζει. Πώς να φύγω όταν ξέρω πως η χώρα μου με χρειάζεται; Όμως χρειάζονται κάποιες προϋποθέσεις για να μπορώ να μείνω. Φέρτε πίσω αυτούς που χάσαμε, κρατήστε εδώ εμάς που ετοιμάζουμε βαλίτσες και ανοίξτε νέους δρόμους σε αυτούς που μένουν, αλλά πάνω από όλα σεβαστείτε πρώτοι το κράτος και την Πολιτεία προτού καταστραφεί με τη μετανάστευση του μέλλοντος. Θέλουμε να δούμε άτομα που σέβονται το αξίωμά τους, που αναγνωρίζουν την ευθύνη που ενέχει το αξίωμα που ο κόσμος τους εμπιστεύθηκε, και που δεν «θυσιάζουν στον πλούτο τα όσα απέκτησαν χάρη στη φτώχεια», όπως θα έλεγε ο Θουκυδίδης.
