Αγάπη. Λες τι λέξη και γεμίζει το στόμα σου συναισθήματα. Τόσο μικρή, αλλά τόσο ισχυρή στην πράξη. Αγάπη. Δίνεις και παίρνεις. Πληγώνεις και πληγώνεσαι. Θυσιάζεσαι. Γελάς και κλαις. Για μια αγάπη έχουν γραφτεί άπειρα βιβλία, τραγούδια, ποιήματα. Έχουν ξεκινήσει πόλεμοι και οικογένειες δημιούργησαν βεντέτες. Κι όμως, θα μου επιτρέψεις, αγαπημένε μου αναγνώστη, να έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ακόμη δεν έχουμε μάθει να την εκφράζουμε.
Είναι δυνατόν να σκεφτόμαστε αν θα πρέπει να πάρουμε λουλούδια ή γλυκά για να δείξουμε στον άλλον ότι τον σκεφτόμαστε; Είναι δυνατόν να σκεφτόμαστε αν θα πρέπει να του τηλεφωνήσουμε ή να του στείλουμε ένα μήνυμα; Είναι δυνατόν να ξοδεύουμε χρήματα για να κάνουμε έκπληξη μια απόδραση, θεωρώντας ότι με αυτό τον τρόπο θα τον εντυπωσιάσουμε; Μέχρι εκεί φτάνει το μυαλό μας δηλαδή, ότι η αγάπη μπορεί να κρυφτεί σε ένα πορτοφόλι γεμάτο ευρώ; Θα μου πεις μέσα στο παιχνίδι είναι όλα. Συμφωνώ. Άλλο όμως να θέλεις να προκαλέσεις τον θαυμασμό του άλλου και άλλο να μένεις στη λεπτομέρεια και όχι στην ουσία. Για παράδειγμα, αγάπη είναι να κάθεσαι να βλέπεις το μωρό σου στην κούνια να κοιμάται και να νιώθεις ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος επί Γης. Να ταξιδεύεις μαζί του όταν βλέπεις να χαμογελά. Να κοιμάσαι στη μεριά του όταν λείπει και στο μαξιλάρι του για να μη νιώθεις την απουσία του.
Να κοιτάς αποσβολωμένος ένα μήνυμα του και να σε επαναφέρει στην πραγματικότητα η φωνή του συναδέλφου σου. Να ακούς συνεχώς ένα τραγούδι που γνωρίζεις πως είναι το αγαπημένο του και ας μην σου αρέσει αυτό το είδος μουσικής. Να κάθεσαι να βλέπεις μια ταινία, που την έχεις ξαναδεί, και να μη το μαρτυράς, μόνο και μόνο γιατί θα έχεις την ευκαιρία να είσαι μαζί του. Όταν δεν σε ενδιαφέρει ο εαυτός σου, αλλά πως θα είναι ο άλλος καλά, μέσα από σένα. Όταν χαίρεσαι με την χαρά του και τον βλέπεις να προοδεύει, χωρίς να σε πιάνει κανενός είδους ζήλια. Όταν αφήνεις στην άκρη τα δικά σου σχέδια, μη θέλοντας να μπεις εμπόδιο στην ευτυχία του. Όταν κάνεις πράγματα, χωρίς να περιμένεις να πάρεις πίσω κάτι.
Δίνεις αγάπη, έρωτα, χρόνο, αλληλεγγύη, σεβασμό, αγκαλιά, φροντίδα, χωρίς να θεωρείς ότι ο άλλος πρέπει να σου πει ευχαριστώ. Όταν δεν του κρατάς κακία, κι ας έκανε λάθος. Όταν ενώ είχατε κανονίσει να βγείτε, σου ανακοινώνει ότι ξέχασε πως είχε ποδοσφαιρικό αγώνα και θα βγει τελικά με τους φίλους του, κι εσύ όχι μόνο δεν τσατίζεσαι, αλλά νιώθεις ικανοποίηση γιατί ξέρεις ότι θα περάσει καλά. Αυτό είναι αγάπη τελικά. Να χαίρεσαι με τη χαρά του, να θέλεις να τον βλέπεις ευτυχισμένο. Γιατί έτσι μόνο νιώθεις ολοκληρωμένος κι εσύ…
