Το ότι έχω ακούσει από την στιγμή που έγινε γνωστή η είδηση ότι ο Βόλος αποκλείστηκε και προκρίθηκε η Λάρισα στο πρόγραμμα στήριξης με μικρό εισόδημα, δεν λέγεται. Από μόνη της, σαν είδηση δηλαδή, αγαπημένε μου αναγνώστη, είναι τραγική. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου αν τελικά η Λάρισα θεωρήθηκε ότι έχει περισσότερη ανάγκη από το Βόλο και οι πολίτες χρειάζονται περισσότερο από τους συμπολίτες μας να πάρουν ένα χρηματικό ποσό, ως βοήθεια.
Εμένα με ενδιαφέρει ότι αποκλείστηκε ο Βόλος, μια πόλη, που όλοι μας γνωρίζουμε και τι ανεργία έχει, και σε τι άθλιες καταστάσεις έχουν καταντήσει να ζουν δεκάδες οικογένειες.
Δεν θα σωθούν προφανώς από το μικρό αυτό χρηματικό ποσό, αλλά είναι μια βοήθεια.
Άκουσα λοιπόν να λένε ότι δεν φταίνε οι βουλευτές που έγιναν έτσι τα πράγματα, ότι εμείς φταίμε που τους ψηφίζουμε, ότι οι Λαρισαίοι βουλευτές είναι πιο πολλοί, εν αντιθέσει με τους δικούς μας, άρα έχουν και ένα λόγο παραπάνω και μπορούν να διεκδικούν με πιο δυνατή φωνή για ζητήματα. Συγνώμη, πάμε καλά; Τι σημαίνει είναι περισσότεροι; Σε αγώνα παίζουμε; Και αν ναι, εις βάρος πολιτών που περιμένουν πως και πώς να έρθει ένα βοήθημα από την πολιτεία, μπας και μπορέσουν να βουλώσουν καμία οικονομική τρύπα, να πληρώσουν κανένα λογαριασμό, πολλοί ακόμη για να φάνε;
Δεν μπορώ να καταλάβω τη συγκεκριμένη λογική, πολύ απλά γιατί η δική μου λογική λέει πως δεν είναι μόνο θέμα βουλευτών, είναι και θέμα δήμου, περιφέρειας, όλων εμάς που δεχθήκαμε την είδηση σαν κάτι φυσιολογικό. Για άλλα και άλλα ζητήματα ξέρουμε και φωνάζουμε. Ξεσηκωνόμαστε για το παραμικρό. Προφανώς και για να φωνάξει κάποιος, κάποιο λόγο θα έχει, θα μου πεις, κάτι θα τον ενοχλεί. Σκουπίδια θα είναι αυτά, η ποιότητα του νερού, οι παιδικές χαρές, οι σχολικές αίθουσες, τα προβλήματα πολλά.
‘Όταν όμως η ανεργία στο Νομό έχει φτάσει στο 38%, όταν υπάρχουν συμπολίτες μου που δεν έχουν ούτε τα στοιχειώδη για να επιβιώσουν, όταν καθημερινά βλέπω ανθρώπους να ψάχνουν στους κάδους απορριμμάτων, όταν ακούω ότι 1.600 Βολιώτες απευθύνθηκαν στο Ιατρείο Αλληλεγγύης επειδή ήταν ανασφάλιστοι και δεν μπορούσαν να πάνε στο νοσοκομείο, όταν φορείς μαζεύουν φάρμακα, ρούχα, σχολικά είδη για να δοθούν σε άπορες οικογένειες, δεν ανέχομαι να μου λένε ότι οι ανάγκες στο Βόλο δεν είναι τόσες, άρα ας πάει το επίδομα στη Λάρισα και εσείς ας μείνουμε να κλαψουρίζουμε για το γεγονός ότι για ακόμη μια φορά μένουμε στην απ’ έξω.
Δεν με ενδιαφέρει ποιος θα μπορούσε να αναλάβει να μιλήσει για το θέμα, ποιανού η φωνή θα ακουγόταν δυνατότερα, έτσι ώστε και οι πολίτες του Βόλου να μην νιώθουν αδικημένοι, αυτό που ξέρω είναι κάποιος, κάποιοι θα έπρεπε να μιλήσουν. Λαλίστατους , δυναμικούς και διεκδικητικούς τους θέλουμε στα δύσκολα, στα εύκολα μπορούμε και μόνοι μας.
