Πας στην παραλία. «Σκανάρεις» τον κόσμο. Μη μου πεις ότι δεν καταλαβαίνεις με την πρώτη ματιά, ποια είναι η ελληνίδα μάνα και ποια η ξένη, γιατί δεν θα σε πιστέψω, αγαπημένε μου αναγνώστη. Ξεχωρίζει, πώς να το κάνουμε. Διαθέτει εκείνα τα χαρακτηριστικά που ίσως και καμία ξένη δεν διαθέτει. Θα την δεις να κυνηγάει το παιδί της με μια πετσέτα, για να μην κρυώσει ή με ένα αντηλιακό για να μην καεί.
Θα την δεις να παρακαλάει τα παιδιά της να φάνε από τα κεφτεδάκια που έφτιαξε, γιατί είναι τόσο νόστιμα και κρίμα είναι να πάνε χαμένα. Θα την δεις να φωνάζει και να ωρύεται, γιατί το παιδί απομακρύνθηκε πολύ από την ακτή. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι όσες παραξενιές και αν προσδώσουμε στην Ελληνίδα μάνα, νομίζω ότι όλοι μας την έχουμε ως πρότυπο. Γιατί είναι η γυναίκα που θα τρέξει να τα προλάβει όλα, την δουλειά της, τις υποχρεώσεις των παιδιών, του συζύγου, τις δουλειές του σπιτιού. Όσο κουρασμένη κι αν είναι, θα βρει το χρόνο να παίξει με τα παιδιά της. Τα φροντίζει. Τους φτιάχνει υγιεινά φαγητά.
Και χαίρομαι που βλέπω τις νέες μαμάδες να έχουν πάρει αποστάσεις από τις παλιές νοοτροπίες των μανάδων που αν δεν τέλειωνε το παιδί όλο του το φαγητό έπεφτε σε κατάθλιψη. Χαίρομαι, γιατί οι νέες μανάδες δεν τα μπουκώνουν τα παιδιά τους. Έχουν βρει άλλους τρόπους να δείξουν ότι νοιάζονται για εκείνα. Τα τρέχουν σε χίλιες δυο δραστηριότητες, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να τους περάσουν διάφορα ερεθίσματα. Να ανακαλύψουν τι είναι αυτό που τους αρέσει. Να βρουν κομμάτια του εαυτού τους.
Αν κάτσεις να μιλήσεις με μια νέα μαμά, δεν θα την ακούσεις να μιλάει για γάμους και παντρειές, θέλει απλά τα παιδιά της να είναι καλά, να ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο. Τα φαντάζεται, όχι με νυφικά και κουστούμια, αλλά με πολλές εμπειρίες, ανεξάρτητα. Δεν ξέρω αν φταίει το ότι οι νέες μανάδες είναι πιο ενημερωμένες και διαβασμένες, αλλά στα μάτια μου φαντάζουν διαφορετικές. Πιο ήρεμες, πιο κατασταλαγμένες, που μένουν στην ουσία. Δεν κατηγορώ τις δικές μας μανάδες, προς Θεού. Κι εκείνες έκαναν τον δικό τους αγώνα, άλλωστε καμία δεν γεννήθηκε γνωρίζοντας πως θα γίνει καλή μάνα.
Αυτά σκεφτόμουν, αγαπημένε μου αναγνώστη, μέχρι τη στιγμή, στην παραλία που σου έλεγα, άκουσα μια νέα μαμά να φωνάζει «έλα εδώ μπροστά, μην απομακρύνεσαι, θέλω να σε βλέπω» και μάλλον όλα όσα μέχρι τότε πίστευα άλλαξαν, συνειδητοποιώντας ότι μάλλον ότι οι μανάδες το ίδιο είναι και θα είναι. Πάντα θα ανησυχούν, πάντα θα έχουν ανασφάλειες, πάντα θα νοιάζονται και θα εύχονται το παιδί τους ποτέ να μην πονέσει ή πληγωθεί. Μιλάμε για γονίδια, όχι αστεία.
