Σκληρό το θέμα που με απασχολεί για σήμερα, αγαπημένε μου αναγνώστη, αλλά δεν αντέχω να μη το μοιραστώ μαζί σου. Τις προάλλες έτυχε να βρεθώ σε ένα χώρο, με πολύ κόσμο. Γέλια, φωνές, μέχρι που την προσοχή μου τράβηξε ένα ζευγάρι με το παιδί του. Δεν ήταν τυχαίο που τους πρόσεξα, αφού με τις φωνές και την συμπεριφορά τους απέναντι στο παιδί τους είχαν γίνει θέαμα για όλο το μαγαζί. Του φώναζαν, το ταρακουνούσαν, το χτύπησαν. Το λόγο δεν μπορώ να το ξέρω, αλλά ούτε και με ενδιαφέρει. Εκείνο που με νοιάζει είναι ότι έβλεπα ένα παιδάκι θυμωμένο, που σημαίνει ότι δεν θα ήταν η πρώτη φορά που βίωνε μια τέτοια κατάσταση. Έκλαιγε και εκείνη την ώρα έβραζε από το θυμό μου, θέλοντας να πάρω θέση στο κακόγουστο θέαμα κακοποίησης μιας αθώας ψυχής που εκτυλίσσονταν μπροστά στα μάτια μου. Δεν το έκανα.
Δεν είχα κανένα δικαίωμα. Έχω όμως δικαίωμα να έχω άποψη για τους ανθρώπους, τα ζευγάρια που απορώ γιατί θέλησαν να γίνουν γονείς. Τους βλέπεις ότι βγάζουν με το ζόρι τα παιδιά τους βόλτα. Τα παρατάνε. Τα αφήνου να παίζουν μόνα τους. Τα κακομεταχειρίζονται. Όσο και αν λαχταρά ένα άτομο να θέλει να γίνει γονιός, αυτό δεν σημαίνει ότι τον κατατάσσει και στην κατηγορία του άξιου να λάβει αυτό το μοναδικό δώρο. Και συγνώμη που θα το πω, αλλά σε μερικούς δεν αξίζει να αναλαμβάνουν να φέρουν στον κόσμο μια νέα ζωή. Όχι γιατί δεν μπορούν, αλλά γιατί δεν είναι ικανοί και άξιοι να το μεγαλώσουν με τον τρόπο που πρέπει. Βλέπουμε δεκάδες περιστατικά καθημερινά γύρω μας. Με γονείς που κακοποιούν τα παιδιά τους, που τα τρομοκρατούν, που δεν τους παρέχουν όλα όσα είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη του μυαλού τους.
Τι φταίνε άραγε αυτές οι αθώες ψυχούλες; Και στην τελική, φτάνει μόνο η αγάπη ή η θέληση της δημιουργίας οικογένειας για να μεγαλώνει σωστά ένα παιδί; Ε, δεν φτάνει. Το θέμα είναι να του δείχνεις ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος. Να του διδάσκεις. Να του δίνεις το καλό παράδειγμα. Να το κοινωνικοποιείς. Να του δίνεις όλα εκείνα τα εφόδια, που θα τον κάνουν ένα σωστό άνθρωπο, απέναντι στους συνανθρώπους του και την κοινωνία. Ναι στην αγάπη, αλλά και στα μυαλά που είναι ανοιχτά για να λαμβάνουν τα μηνύματα της κάθε εποχής. Σας παρακαλώ γονείς. Ξυπνήστε. Και μην αναγκάζεται τα παιδιά σας να κάνουν όσα εσείς μισούσατε κάποτε. Eπιτέλους σταματήστε κάθε είδους βία απέναντι τους. Ας του θυμίζετε ότι θα είστε εκεί όποτε σας χρειαστούν, αλλά αφήστε τα και ελεύθερα. Βρείτε τον τρόπο να τους κάνετε ολοκληρωμένους, γεμάτους ανθρώπους. Αυτή θα είναι και η αποζημίωση σας στο τέλος.
