Πιστεύω ότι θα συμφωνήσεις μαζί μου, αγαπημένε μου αναγνώστη, πως δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν κάνει όνειρα. Ανθρώπινα αν το δεις και μόνο. Νομίζω δεν θα είχε κανένα νόημα να υπάρχει κάποιος εδώ κάτω, αν δεν μπορούσε και τολμούσε να ονειρευτεί, αν δεν επιδίωκε το κάτι καλύτερο για τη ζωή του, αν δεν έπαιρνε χρώματα και δεν έβαφε με τα πιο λαμπερά από αυτά τους τοίχους της καθημερινότητας του.
Γιατί μη μου πεις, ότι κάποιος θα επιλέξει να ζει μέσα σε μουντά και υγρά δωμάτια, όταν μπορεί να χρωματίσει την πραγματικότητα του. Έχω ακούσει ανθρώπους να λένε ότι φοβούνται να ονειρευτούν. Όχι πως δεν ποθούν πράγματα ή δεν ελπίζουν σε κάτι καλύτερο για τη ζωή τους. Αλλά να, φοβούνται το κενό μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, που αν πέσεις ανάμεσα κάποια «χτυπήματα» θα αποκομίσεις. Αν το σκεφτείς, δεν έχουν και άδικο. Υπάρχει όμως και μια άλλη ματιά, που νομίζω με αυτή πρέπει να κοιτάμε τα πράγματα, που λέει πως έχουμε υποχρέωση να ονειρευόμαστε, γιατί μόνο έτσι θα έχουμε το κίνητρο για να προσπαθήσουμε και να καταφέρουμε κάτι όμορφο.
Όλα μπορούν να γίνουν, ανάλογα με το πόσο είμαστε διατεθειμένοι να δουλέψουμε σκληρά. Όχι μόνο για την ηθική ικανοποίηση του πράγματος, ούτε για να αποδείξουμε σε τρίτους το οτιδήποτε, αλλά για να νιώσουμε εμείς οι ίδιοι καλά με τον εαυτό μας. Για να μην ξυπνήσουμε μια μέρα, που θα σκεφτόμαστε τα όνειρα που κάναμε κάποτε και που ποτέ δεν τολμήσαμε, όχι να υλοποιήσουμε, αλλά ούτε καν προσπαθήσαμε για εκείνα. Μη περιμένεις το αποτέλεσμα να έρθει με την πρώτη. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να τα παρατήσεις με την πρώτη στραβή. Γιατί μέσα από αυτές τις άτυχες εμπειρίες, μαθαίνεις και παίρνεις μεγαλύτερη δύναμη για να συνεχίσεις με περισσότερη όρεξη, με πιο μεγάλο ζήλο.
Νομίζω ότι έχει έρθει από καιρό η ώρα που θα πρέπει να σταματήσουμε να δίνουμε βάση στο τι θα πουν οι γύρω μας, αλλά να πορευόμαστε με βάση τα δικά μας θέλω, αυτά που έχουμε ανάγκη να ζήσουμε εμείς. Κακό πράγμα να προσπαθείς να γίνεις ένα με το σύνολο, την ώρα που μπορείς απλά να ξεχωρίζεις. Είπαμε, όχι για τους άλλους, αλλά για σένα. Ποτέ δεν είναι αργά να χαλάσεις το πάζλ της ζωής σου, που μέχρι τώρα με ευλάβεια έχτιζες, αν αυτό νιώθεις ότι δεν σε ικανοποιεί. Πάρε τα κομμάτια και βάλτε από την αρχή σε τάξη, αυτή τη φορά όμως μη παραγκωνίζοντας τα όνειρα σου. Κι αν κάποιος σου πει δεν μπορείς, γύρνα και πες του «κοίτα να μαθαίνεις». Αρκεί αυτό που θα κυνηγάς να είναι αυτό που πραγματικά θες, κι αυτό που πραγματικά θα σε κάνει ευτυχισμένο.
