Καθόταν δυο σειρές μπροστά μου στο λεωφορείο. Την είχα δει από την στάση κιόλας κι έσπαγα το κεφάλι μου να θυμηθώ από πού την ξέρω. Ήμασταν συμμαθήτριες; Μπα, τις θυμάμαι όλες. Από τη δουλειά; Ίσως, αλλά δεν ήμουν και σίγουρη. Μας είχε συστήσει κάποιος κοινός φίλος; Αδύνατον να θυμηθώ. Μέχρι το λεωφορείο να φτάσει στη Νέα Ιωνία αναρωτιόμουν. Μέχρι που ναι, επιτέλους θυμήθηκα. Με είχε κάνει προσθήκη στους φίλους της στο Facebook. Με κοιτούσε, την κοιτούσα. Καμία όμως από τις δυο μας δεν αποφάσισε να μιλήσει.
Ένιωσα κάπως να σου πω την αλήθεια, αγαπημένε μου αναγνώστη. Δεν ήξερα τι να κάνω. Έπρεπε να την χαιρετήσω; Θεωρείται ότι γνωρίζεις κάποιον αν απλά είστε διαδικτυακοί φίλοι; Μπέρδεμα. Τα έχουμε κάνει κουλουβάχατα. Θεωρείται, ότι αν κάποιος μας κάνει αίτηση για να γίνουμε φίλοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αυτό ισχύει και στην πραγματική ζωή; Θεωρείται, ότι αν κάποιος μας κάνει λαικ σε μια μας ανάρτηση, μας συμπαθεί κιόλας; Μπορεί να είναι κι έτσι. Εγώ έχει τύχει όμως να κάνω λάικ και σε ανθρώπους που μου είναι αδιάφοροι, απλά και μόνο γιατί μου άρεσε η ανάρτηση τους. Για μένα ισχύει αυτό, για τους άλλους όμως μήπως σημαίνει κάτι άλλο και θα πρέπει να σκεφτόμαστε αν θα πρέπει να κάνουμε ακόμη κι αυτή την απλή κίνηση σε ένα προφίλ; Η αλήθεια είναι ότι τα social media έχουν γίνει πλέον η ζωή μας.
Τα χρησιμοποιούμε σε υπερβολικό βαθμό, τόσο που να θεωρούμε σημαντικό αν κάποιος μας αποδεχτεί για φίλο του, αν μας κάνει λαικ, αν βλέπει ή όχι τις δημοσιεύσεις που κάνουμε. Και να που εδώ μπαίνει το ερώτημα. Είμαστε τελικά φίλοι με όλους αυτούς; Κι αν κάτι τέτοιο ισχύει, γιατί όταν δούμε μια γνωστή φάτσα, από αυτές που μπορούμε να «μιλάμε» στο διαδίκτυο, δεν την χαιρετάμε ή νιώθουμε άβολα του στυλ «κάπου σε ξέρω, αλλά σε βλέπω και στρίβω γωνία, μη τυχόν και μου απευθυνθείς»; Μπέρδεμα σου λέω, μεγάλο μπέρδεμα.
Αν με ρωτάς, είναι λίγο υποκριτικό να δεις κάποιον που ανήκει στους διαδικτυακούς σου φίλους στο δρόμο, να τον αναγνωρίσεις και να μην του μιλήσεις. Θα μου πεις, ο καθένας πράττει κατά πως νιώθει. Αν το νιώθεις λοιπόν, χαιρέτησε τον άλλον. Αν όχι, και πάλι «φίλοι». Αυτό που πρέπει να μας προβληματίσει είναι άλλο, αγαπημένε μου. Το γεγονός ότι πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι στις σχέσεις μας. Να κοιτάμε πως θα μπορέσουμε να περνάμε αληθινό χρόνο με τους ανθρώπους γύρω μας, να δημιουργούμε σχέσεις πραγματικές, να κάνουμε κουβέντες κι όχι να ανταλλάσουμε απλά μηνύματα μέσα από μια οθόνη. Να κοιτάμε πως θα μοιραζόμαστε αναμεταξύ μας στιγμές. Δεν λέω. Ωραία και τα λαικ κάτω από μια ανάρτηση ή φωτογραφία, αλλά σαν το «γεια σου» όταν δεις κάποιον στον δρόμο δεν είναι.
