Η χαρά είναι όταν περιμένεις κάτι, συνήθιζε να λέει η γιαγιά μου. Μεγάλη αλήθεια. Γιατί όταν έχεις κάτι να περιμένεις, είσαι συνεχώς σε εγρήγορση, δεν βαλτώνεις. Ξέρω τι μπορείς να μου απαντήσεις σε αυτό, αγαπημένε μου αναγνώστη. Ειδικά εσύ που αντιμετωπίζεις με λίγο παραπάνω ρεαλισμό τα πράγματα. Πως μπορεί εσύ να περιμένεις, αλλά να μην έρθει ποτέ και τίποτα.
Και εγώ θα σου ανταπαντήσω πως είναι πιο σημαντικό να περιμένεις, ακόμη και από το να έρχεται. Δεν το συζητώ, αν έρθει είναι μεγάλο δώρο, αλλά εγώ αλλού θέλω να καταλήξω. Να, σου μιλώ για εκείνο το καρδιοχτύπι όταν περιμένεις κάτι. Που ανυπομονείς. Που μετράς λεπτά, ώρες, μέρες.
Αυτό το συναίσθημα νομίζω πως δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα. Είμαι σίγουρη πως τώρα που σου το περιγράφω, σου ήρθαν τουλάχιστον δυο περιπτώσεις στο μυαλό που το βίωσες. Που δεν ήξερες από πού θα σου ερχόταν, αλλά παρακαλούσες. Που προσευχόσουν και ζητούσες η ζωή να σε πασπαλίσει με λίγη τύχη. Θα μου πεις, σε πολλές περιπτώσεις η αναμονή…σκοτώνει. Ίσως. Αλλά δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι δίνει και γεύση στη ζωή μας, σαν αλατοπίπερο. Είσαι στην αναμονή. Και όσο περνάει ο καιρός και εσύ ανυπομονείς, τόσο μπαίνεις στη διαδικασία να δουλέψεις κι εσύ γι αυτό που πoυ προσδοκάς να έρθει. Δεν αφήνεις τα πράγματα στην τύχη τους. Παλεύεις. Διεκδικείς.
Γιατί έχεις πειστεί κι εσύ ο ίδιος ότι επειδή το επιθυμείς τόσο πολύ, δεν μπορεί, κάποια μέρα θα σου χτυπήσει τη πόρτα και θα το αντικρίσεις μπρος στα μάτια σου. Και τότε είναι που νιώθεις τα πράγματα γύρω σου μαγικά. Νιώθεις πως δεν πήγε χαμένος ο κόπος, οι θυσίες σου. Νιώθεις ότι δεν είναι όλα μόνο θέμα τύχης, αλλά και σκληρής δουλειάς. Το πάλεψες και η ζωή σε αντάμειψε. Και όχι μόνο αυτό, αλλά έκανε να σωπάσουν και όλες εκείνες οι «φωνές» από μέσα ή έξω, που προσπαθούσαν να σε πείσουν ότι δεν θα τα καταφέρεις. Όταν σε έπιαναν οι «μαύρες» σου, όταν δεν είχες καμία όρεξη, όταν νόμιζες πως δεν θα πετύχεις, όταν πίστευες πως για όλα όσα προσπαθείς είναι μάταια.
Μόνο που εσύ στιγμή δεν τις άκουσες, παρά συνέχιζες να προσπαθείς. Τώρα, όσο για όλους εμάς τους υπόλοιπους που ακόμη περιμένουμε, μπορεί να πειράζει λίγο, αλλά ας είμαστε χαρούμενοι αφού τουλάχιστον δεν έχουμε παραδώσει τα όπλα. Δεν ήρθε τώρα, θα έρθει αύριο, σε λίγο καιρό. Καλά να είμαστε και να περιμένουμε. Καλά να είμαστε να κυνηγάμε τα όνειρα μας και να ανυπομονούμε να γίνουν πραγματικότητα. Γιατί, να μου το θυμηθείς, θα γίνουν…
