Πολλά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία, αγαπημένε μου αναγνώστη, αλλά νομίζω ότι ένα είναι το μεγαλύτερο όλων. Πως μπορεί να ακούμε, αλλά στην ουσία δεν το κάνουμε. Μπορεί να βλέπουμε, αλλά απλά κοιτάμε. Σου φαίνεται παράξενο ε; Δεν είναι όμως. Δεν δεχόμαστε την πραγματικότητα, γιατί δεν μας αρέσει. Της δίνουμε το νόημα που εμείς νομίζουμε ότι έχει. Της βάζουμε όμορφα χρώματα, λες και δεν κάνει μπαμ από μακριά η αλλοίωση της. Κάνουμε τάχα ότι όλα είναι καλά, ενώ δεν είναι.
Προσποιούμαστε εμείς οι ίδιοι ότι είμαστε καλά, ενώ στην ουσία μέσα μας καταρρέουμε. Και συνεχίζουμε να ζούμε μέσα σε μια δική μας ψευδαίσθηση. Προφανώς και τίποτα γύρω μας δεν μπορεί να μας κάνει κατ’ ελάχιστο αισιόδοξους, αφού έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια στυγνή πραγματικότητα που μας απογοητεύει. Προφανώς και δεν περιμένει κανείς τα πάντα να είναι ιδεατά, αλλά έχω την εντύπωση πως κάτι λάθος έχουμε καταλάβει. Από τη ζωή δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα, αν δεν προσπαθήσουμε.
Δεν μπορούμε λοιπόν να κρυβόμαστε πίσω από μια δήθεν δική μας πραγματικότητα, παραμυθιασμένοι. Δεν είναι δυνατόν να πιστεύουμε πως αν κρύψουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί, αυτά αυτομάτως θα σταματήσουν να μας προκαλούν πόνο. Βλέπω ανθρώπους γύρω μου να παραμυθιάζουν κόσμο, σε τέτοιο βαθμό που είμαι σίγουρη ότι και αυτοί έχουν πιστέψει τα ίδια τους τα ψέματα. Δεν παύουν όμως να ζουν σε ένα ψέμα. Σε ένα ψέμα που είναι κλεισμένοι μέσα και δεν τους οδηγεί πουθενά.
Κάθε άλλο μάλιστα. Γιατί θα έρθουν κάποια στιγμή όλα αυτά που επιμελώς πιστεύουν ότι κρύβουν και θα τους καταπλακώσουν και εκεί να δεις μετά πόνο. Ας πάψουμε λοιπόν να κρυβόμαστε. Δεν είναι απαραίτητα κακό πάντα να πονάς. Και από εκεί κάποιο μάθημα παίρνεις. Βλέπεις τις δυνάμεις σου. Και αντιμετωπίζεις πρωτίστως την αλήθεια σου. Όποια και αν είναι αυτή. Ακόμη και δυσάρεστη αν είναι. Κι ας σε πονέσει. Ας σε κάνει να κλάψεις. Μέσα από αυτή τη διαδικασία θα βρεις τη δύναμη να σηκωθείς και πάλι στα πόδια σου και να παλέψεις. Το οφείλεις στον εαυτό σου. Κοίτα λοιπόν την αλήθεια κατάματα. Αποδέξου την και πάλεψε για ότι καλύτερο μπορείς. Για εκείνο το όνειρο που έχεις και που μπορεί να βγει αληθινό. Μακριά από προσποιήσεις. Αληθινά λόγια μόνο. Λόγια που μπορεί στην αρχή να πονάνε, αλλά ταυτόχρονα βοηθάνε στο δρόμο για την λύση. Εδώ σε θέλω, αγαπημένε μου αναγνώστη, να δείξεις το πείσμα σου. Εδώ σε θέλω να βάλεις τον εγωισμό σου. Και όπου βγάλει.
