Ποιες λέξεις σου έρχονται στο μυαλό όταν ακούς τη λέξη «φιλία»; Στο δικό μου πάντως, αγαπημένε μου αναγνώστη, έρχονται η λέξη σεβασμός, στήριξη, αγάπη. Μπορεί δυο άνθρωποι να διαφέρουν. Να έχουν εντελώς άλλο χαρακτήρα. Να διαφωνούν.
Ο ένας να λέει άσπρο, όταν ο άλλος λέει μαύρο. Αυτά όμως που κάνουν αυτά τα δυο άτομα να διαφέρουν, ίσως να αποτελούν και το ολόκληρο που θέλει μια φιλία. Και σκέφτομαι πόσο εκπληκτικό είναι, δυο παντελώς άγνωστοι άνθρωποι, να βρεθούν, να κάνουν παρέα, να αρχίζουν να μοιράζονται πράγματα και στο τέλος να καταλήξουν να δημιουργήσουν μια δεύτερη οικογένεια. Ένα τραγούδι ήταν η αφορμή της σκέψης μου αυτής, σήμερα, αφιερωμένο σε κάποιον φίλο και μετά συλλογίστηκα πόσα άραγε ποιήματα, βιβλία, σήριαλ και γνωμικά δεν έχουν γραφτεί για τη φιλία. Καμία σημασία όμως δεν θα είχαν όλα αυτά, αν δεν την ζήσεις.
Να βρεις έναν άνθρωπο με τον οποίο θα καταλαβαινόσαστε απόλυτα, που θα διαφωνείτε, αλλά δεν θα κρατάει για πάνω από πέντε λεπτά η «σύγκρουση» σας, που θα είναι ο ώμος εκείνος που θα βρείτε παρηγοριά όταν κάτι δεν πάει καλά, το χέρι που θα απλωθεί για να σας σηκώσει όταν κάπου κάνετε λάθος, ο άνθρωπος που μπορεί να κάθεται να σας ακούει με τις ώρες, εκείνος που αποδείχθηκε αδελφός, όταν οι άλλοι απλά προσπέρασαν. Φίλους πολλούς δεν έχω.
Αλλά με τους ανθρώπους που έχουμε μεγαλώσει μαζί, που έχω αναμνήσεις, ακόμη και αν καιρός περάσει και δεν μιλήσουμε, πάλι φίλους μου θα τους θεωρώ. Ξέρω ότι θα λυπηθούν, ξέρω επίσης ότι θα χαρούν για μένα. Γι αυτό τους κρατάω στη ζωή μου, γι αυτό τους έχω τοποθετήσει σε ένα ξεχωριστό μέρος στην καρδιά μου, γιατί εκτός του ότι έχουμε μοιραστεί τόσα πράγματα μαζί, αποδείχθηκαν παιδιά τίμια, με ποιότητα και ψυχή και νιώθω υπερήφανη που με θεωρούν και εκείνοι το ίδιο.
Για όλους εκείνους λοιπόν τους ανθρώπους που εμπιστευόμαστε, ακόμη και με κλειστά μάτια, για εκείνους που θεωρούμε δικούς μας ανθρώπους, και ας μην έχουμε το ίδιο αίμα, για εκείνους που η συμβουλή τους είναι το πολυτιμότερο όλων, για εκείνους που ποτέ δεν μας γύρισαν την πλάτη, αλλά πάντα φάνηκαν αντάξιοι των προσδοκιών μας, για εκείνους που ποτέ, και είμαστε σίγουροι γι αυτό, δεν θα μας αφήσουν το χέρι και πάντα θα μας περιβάλουν με την αγάπη τους, νομίζω ότι αξίζει να δίνουμε και τον δικό μας, καλύτερο εαυτό. Κι επειδή οι σχέσεις μας γενικότερα περνάνε κρίσεις, λόγω και των προβλημάτων που περνά ο καθένας από εμάς στην καθημερινότητα του, νομίζω ότι καλό θα είναι να βάλουμε λίγο στην άκρη το «εγώ» μας. Μόνο αγάπη και σεβασμό αναμεταξύ μας.
