Συνεχώς μιλάμε. Ακατάπαυστα. Πολλές φορές χωρίς νόημα. Έχεις αντιληφθεί, αγαπημένε μου αναγνώστη, ότι αν κάτσεις σε μια παρέα και μιλάτε, μπορεί και να μην βγάλετε άκρη; Άλλα λέει ο ένας, άλλα ο άλλος. Ο καθένας από εμάς θέλει να πει αυτά που έχει στο κεφάλι του, για να τα βγάλει από μέσα του. Δεν τον ενδιαφέρει να ακούσει τι θα του πει ο άλλος. Ίσως και αυτός να είναι ο λόγος που δεν καταλαβαινόμαστε πλέον. Δεν συνεννοούμαστε, πώς να στο πω. Άλλο θα πω εγώ, άλλα θα καταλάβει ο άλλος και δεν αργεί να δημιουργηθεί το μπάχαλο.
Και κάπου εκεί γεννιούνται οι παρεξηγήσεις, οι καυγάδες. Σκέφτομαι λοιπόν, πόσο απλούστερα θα ήταν τα πράγματα στις αναμεταξύ μας σχέσεις, αν όλοι μας και ο καθένας χωριστά αποφάσιζε να μιλήσει απλά και σταράτα. Να μπορούμε να συνεννοηθούμε βρε αδελφέ. Να μιλήσουμε με ειλικρίνεια γι αυτά που θέλουμε, χωρίς μεγάλα λόγια και φανφάρες, χωρίς να προσπαθούμε να στρογγυλέψουμε τα πράγματα, χωρίς να τα ωραιοποιούμε. Αν με ρωτάς, περισσότερο με τρομάζουν τα παχιά λόγια από κάποιον που θα έρθει να μου πει στα ίσια δυο κουβέντες, ακόμη και αν δε μου αρέσει αυτό που θα ακούσω, αλλά θα ξέρω ότι είναι αληθινές και δεν κρύβεται τίποτα άλλο πίσω από τις λέξεις και την πρόθεση του.
Σε μια κοινωνία που πλέον έχει κλειστεί στο καβούκι της, με ανθρώπους που μπορεί να έχουν το δικαίωμα να πουν ότι θέλουν, νομίζω ότι η ουσία θα είναι ναι μεν να λέμε τα πράγματα έτσι όπως είναι, έξω από τα δόντια, αλλά να μιλάμε αληθινά. Με θάρρος και ειλικρίνεια. Ας αφήσουμε κατά μέρος τις ασάφειες. Ας μην κάνουμε τους γύρω μας να έχουν δεύτερες σκέψεις. Ας μην επιτρέψουμε να δημιουργηθεί η παραμικρή παρεξήγηση, γιατί άλλο θα πεις εσύ και κάπως αλλιώς θα το εκλάβει ο άλλος. Ας ανοίξουμε τα αυτιά μας επιτέλους και ας μάθουμε να ακούμε όταν ο άλλος μας μιλά. Ελάτε να συνεννοηθούμε βρε παιδιά. Μόνο έτσι θα λύσουμε τις διαφορές μας, αν και εφόσον υπάρχουν.
Ας ρίξουμε τα αναμεταξύ μας τείχη και ας φτιάξουμε την επικοινωνία που μας πρέπει. Απλή, κατανοητή, επί της ουσίας. Χωρίς να αμφισβητούμε, χωρίς να παρανοούμε, χωρίς να παρεξηγούμαστε. Αφού μπορούμε και το ξέρεις. Λίγη προσπάθεια χρειάζεται, έστω και αν η καθημερινότητα δεν μας αφήνει και πολλά περιθώρια. Αλλά εκεί ακριβώς βρίσκεται το στοίχημα. Να προσπαθήσουμε μέσα σε μια κοινωνία που δεν κατανοεί, να γίνουμε εκείνοι που θα καταλάβουμε ο ένας τον άλλον. Τουλάχιστον αυτό…
