Δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει καμιά φορά με εμάς τους ανθρώπους, αγαπημένε μου αναγνώστη, κι ενώ είναι τόσο ξεκάθαρες κάποιες καταστάσεις δεν εννοούμε να τις καταλάβουμε. Είμαι σίγουρη, ότι ουσιαστικά ξέρουμε τι συμβαίνει, για κάποιο όμως λόγο δεν θέλουμε να παραδεχτούμε πράγματα και καταστάσεις. Ακούω πολλούς ανθρώπους να παραπονιούνται ότι κάποιος φίλος τους, ένας άνθρωπος που τους ενδιαφέρει, κάποιος συγγενής δεν έχει συχνή επαφή μαζί τους. Αλήθεια, ακόμη μπορεί να πιστεύει κάποιος πως θα μπορούσε κάποιος να ενδιαφέρεται για εκείνον και να μην το έδειχνε; Η μόνη και ψυχρή αλήθεια είναι ότι όποιος ενδιαφέρεται σαφώς και το δείχνει, αλλιώς αδιαφορεί.
Όποιος θέλει να κρατήσει με κάποιον επαφή, δεν χρειάζεται να κάνει και πολλά. Θα πάρει ένα τηλέφωνο, θα στείλει ένα μήνυμα, τέλος πάντων θα βρει τον τρόπο να δείξει το ενδιαφέρον. Γιατί μη μου πεις ότι μπορεί κάποιος να ενδιαφέρεται για σένα και να μην βρει έστω ένα λεπτό να πάρει το κινητό, που κατά τα άλλα έχει γίνει προέκταση της ζωής μας, και να μη δώσει το στίγμα του.
Το θεωρώ απίθανο, εξωπραγματικό. Μου είναι αδιανόητο να μπω στη διαδικασία να σκεφτώ πως ο άλλος έχει πολύ δουλειά, πως δεν προλαβαίνει, πως έχει άλλα πράγματα να κάνει και δεν μπορεί να σηκώσει ένα ρημάδι τηλέφωνο να πει ένα «γεια σου, τι κάνεις;». Αντίθετα, θεωρώ ότι για να μην βρει έστω ένα λεπτό για να το πράξει, προφανώς και δεν ενδιαφέρεται ούτε ένα αυτό το ένα «γεια» να πει, οπότε τοποθετείται στη θέση που του αξίζει.
Κι εντάξει. Να μπεις εσύ στη διαδικασία να κρατήσεις μια επαφή. Θα το κάνεις μια, θα το κάνεις δυο, μέχρι τρεις. Από ένα σημείο και μετά κι από ένα μόνο άτομο δεν μπορεί να κρατηθεί καμία σχέση. Θα μου πεις ποια μιλάει, εγώ που δεν έχω καμία σχέση με τα τηλέφωνα, ίσως να είναι και το μοναδικό μέσο επικοινωνίας που δεν επιθυμώ καθόλου. Οι φίλοι μου όμως το ξέρουν και με πειράζουν γι αυτό. Το έχω ξεκαθαρίσει πως το ότι δεν τους τηλεφωνώ δε σημαίνει ότι δεν νοιάζομαι για εκείνους και είναι κάτι που το αναγνωρίζουν. Σημάδια ζωής όμως θα δώσω, όταν τους σκεφτώ θα βρω τον τρόπο να τους το δείξω, το ίδιο και εκείνοι. Γι αυτό ας μην κάνουμε σενάρια με το μυαλό μας που δεν υφίστανται. Σε κανέναν δεν αξίζει να εκλιπαρεί για λίγη σημασία.
Ας το αποδεχτούμε, ότι για ορισμένους ανθρώπους δεν είμαστε η πρώτη επιλογή ούτε για να μας σκεφτούν, ούτε για να επικοινωνήσουν, ούτε για να στείλουν ένα απλό μήνυμα. Έχουν άλλες προτεραιότητες, με τη δουλειά, τους φίλους τους, την οικογένεια τους και πολύ καλά κάνουν. Εμείς γιατί θα πρέπει να προβληματιζόμαστε τόσο, ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω…
