Με αφορμή το χθεσινό μου άρθρο, αναγνώστης μου έλεγε πως είναι μέσα στη ζωή να περνάμε από διάφορα στάδια, να αποκτούμε διάφορες εμπειρίες, να σημαδευόμαστε από ανθρώπους και καταστάσεις. Έτσι το θέλει ο κύκλος της ζωής, μου είπε. Και συμφώνησα απόλυτα μαζί του. Ο καθένας από εμάς έχει περάσει όμορφες και δυσάρεστες στιγμές, εμπειρίες που μας έκαναν να πετάξουμε στα ουράνια, κι άλλες που ενώ μας πλήγωσαν βαθιά μας έδωσαν και ένα μεγάλο μάθημα. Πως κάτι κάναμε λάθος. Πως έπρεπε κάπως αλλιώς να χειριστούμε μια κατάσταση.
Ο αναγνώστης, μου έλεγε επίσης ότι όσο είμαστε μικροί, τόσο μας αρέσει να κάνουμε όνειρα μεγαλεπήβολα. Και είναι αλήθεια. Μικροί, είχαμε την εντύπωση πως όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε, ζώντας πάνω στο ροζ συννεφάκι μας. Μεγαλώνοντας βέβαια, τα βρήκαμε λίγο σκούρα, άλλαξαν τα δεδομένα μας, οι προτεραιότητες μας, γνωρίσαμε καλύτερα τους ανθρώπους. Αλλά δε νομίζω ότι ποτέ σταματήσαμε να ονειρευόμαστε, να λαχταράμε, να ελπίζουμε, να πετάμε στα σύννεφα. Εντάξει, αγαπημένε μου, ξέρω τι θα μου πεις. Για τις φορές που έπεσες απότομα από τα σύννεφα, όταν ένιωσες ότι σε αδικούν και σου φέρονται με τρόπο που δεν το περίμενες. Αλλά δεν είπαμε; Όλα μέσα στη ζωή είναι. Το ζητούμενο είναι να αναγνωρίζεις ποιος αξίζει να βρίσκεται δίπλα σου, τους υπόλοιπους να τους προσπερνάς και να συνεχίζεις απτόητος το ταξίδι σου. Δεν μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους που κολλάνε με το παρελθόν. Που δεν μπορούν να συμφιλιωθούν με τα δεδομένα.
Που δεν εξελίσσονται και δεν μπορούν να κοιτάξουν μπροστά, επειδή μια φορά τους έτυχε η «στραβή». Η ζωή ξέρει κι εμείς πρέπει να την εμπιστευόμαστε, έτσι δεν λένε; Ας αφεθούμε λοιπόν και ας μην μας πιάνει το άγχος του χρόνου. Ούτε για το χθες, ούτε για το αύριο. Το σήμερα, μπορούμε να το ζήσουμε; Αν ναι, καλώς. Δηλαδή, γιατί θα πρέπει να ανησυχήσω για το τι θα μου συμβεί αύριο; Αφού δεν είναι στο χέρι μου να το προβλέψω, ούτε να κάνω κάτι για να το αποτρέψω. Ας ζήσουμε τις στιγμές μας στο τώρα, ας κατανοήσουμε πόσο πολύτιμες είναι, ας μην τις σπαταλάμε, είτε με πράξεις, είτε με σκέψεις, ας εκτιμήσουμε αυτό που μας συμβαίνει. Κάθε μέρα περνά, και μαζί της μεγαλώνουμε και εμείς, και είναι τόσο άδικο να μην μπορούμε να γευτούμε τα όσα μας χαρίζει απλόχερα. Διάβασα κάτι που μου άρεσε και θέλω να το μοιραστώ μαζί σου, αγαπημένε μου. Η αναπόληση του παρελθόντος, λέει, η ονειροπόληση του μέλλοντος και το αποκοίμισμα του παρόντος, αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας . Μήπως διαφωνείς;
