Σίγουρα το να προσπαθείς για κάτι καλύτερο, ακόμη και αν αυτό δεν υλοποιηθεί, είναι προτιμότερο από το να κάθεσαι με σταυρωμένα τα χέρια, δεν συμφωνείς αγαπημένε μου αναγνώστη; Έτσι είναι ή μάλλον έτσι θα έπρεπε να είναι. Στην εποχή που ζούμε, έχουμε την ευθύνη για ότι συμβαίνει γύρω μας, πόσο μάλλον δική μας ευθύνη είναι να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τα στραβά και ανάποδα αυτής της κοινωνίας. Ακούω συχνά και το λέω κι εγώ πολλές φορές, «μα καλά εμένα περιμένει ο κόσμος για να αλλάξει;». Εμένα ναι.
Γιατί μπορεί μόνο με τη δική μου δράση να μην μπορεί να γίνει κάτι το τόσο ανατρεπτικό, ωστόσο αν από τη δική μου δράση παραδειγματιστούν άλλοι δέκα, εκατό, διακόσιοι, τότε τα πράγματα ίσως και να είναι πολύ καλύτερα. Σε αυτή λοιπόν την εποχή, που ο καθένας κοιτάζει τον εαυτό του, που δεν τον ενδιαφέρει παρά μόνο το πώς θα την βγάλει ο ίδιος καθαρή, νομίζω ότι όσοι και όπως μπορούμε πρέπει να αναλάβουμε δράση.
Ακόμη και αν μέσα μας υπάρχει ένας μικρός φόβος, ακόμη και οι αντοχές δεν είναι και στα καλύτερα τους, το οφείλουμε, στους εαυτούς μας πάνω απ’ όλα και μετά στο γενικότερο σύνολο να προσπαθούμε. Πόσο πιο εύκολη θα γίνονταν η ζωή μας, η καθημερινότητα μας, αν ο καθένας από εμάς δεν αναλάμβανε την ευθύνη που του αναλογεί; Ο καθένας από εμάς, ακόμη κι αν αποποιείται της ευθύνης, έχει μέσα του μια δύναμη μεγάλη. Βουνά μετακινεί, αν το βάλει κάποιος στο μυαλό του. Το θέμα είναι ότι η οικονομική κρίση, η ανεργία, οι μεταξύ μας κακές σχέσεις, μας έχουν αδρανοποιήσει.
Έχουμε εστιάσει μόνο στα αρνητικά, δεν τολμάμε να κάνουμε τίποτε για να καλυτερέψουμε τις καταστάσεις, από φόβο μήπως δεν τα καταφέρουμε (;). Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά. Αυτή που λέει πως αν θέλεις να προχωρήσεις μπροστά σαν άνθρωπος θα πρέπει να δεις τα πράγματα από τη θετική μεριά τους. Ναι, υπάρχει και αυτή. Να είσαι ενεργός μέσα στην κοινωνία, αισιόδοξος, να προσπαθείς για το κοινό καλό, να δρας και να συμπεριφέρεσαι, έτσι όπως θα ήθελες να συμπεριφερθούν στα παιδιά σου.
Είναι πολύ βολικό να μην συμμετέχεις, να αποποιείσαι των ευθυνών σου, να κρύβεσαι στο καβούκι σου, περιμένοντας από τους άλλους να αγωνιστούν για σένα. Δεν είναι όμως έτσι. Έχει έρθει η ώρα να αλλάξουμε νοοτροπία, να αλλάξουμε πρώτα τον τρόπο που εμείς σκεφτόμαστε και να προσπαθήσουμε να βελτιωθούμε και να βελτιώσουμε. Ότι μπορούμε. Ας μην αφήνουμε τα πράγματα στην τύχη τους. Αν θέλουμε να λέμε ότι κάτι καλό προσφέραμε σε αυτό τον κόσμο, είναι η ώρα μας. Ας δράσουμε.
