Αυτά τα «γιατί» που μας στοιχειώνουν. Πόσα είναι τέλος πάντων, ατελείωτα μου φαίνονται. Πόσα ερωτήματα ποια σε αυτή τη ζωή, άλλοτε τα φωνάζουμε, άλλα τα πνίγουμε μέσα μας, άλλα μας θυμώνουν, άλλα μας απελπίζουν . Και εκεί που νιώθεις να σε «πνίγουν», παίρνεις μια μεγάλη ανάσα και κάθεσαι να ζυγίσεις τα πράγματα. Να υπολογίσεις την όποια απώλεια. Το κυριότερο; Προσπαθείς να κρατήσεις την ψυχραιμία σου. Να μην ανοίξεις το στόμα σου όταν νιώθεις το κεφάλι σου έτοιμο να εκραγεί από τα νεύρα. Γιατί όμως ρε παιδί μου; Γιατί; Και μέσα σε μια τόσο μικρή λέξη, εμπεριέχονται δεκάδες ερωτήσεις. Γιατί να το πάθω εγώ αυτό; Γιατί το ένα; Γιατί το άλλο; Γιατί τώρα; Γιατί να μου φερθεί εμένα έτσι η ζωή; Που να βρεις απαντήσεις σε όλα αυτά; Ή για να το θέσω λίγο πιο σωστά, δεν υπάρχει καμία σωστή απάντησε σε όλα αυτά τα «γιατί».
Γιατί τώρα πονάς. Υποφέρεις. Το μόνο που θέλεις είναι να ξεσπάσεις. Και είναι η στιγμή που ο καθένας είναι μόνος του, προσπαθώντας να διαχειριστεί όπως γνωρίζει αυτός καλύτερα τον εαυτό του. Άλλος θα κλάψει, άλλος θα θυμώσει και θα σπάσει ότι βρει μπροστά του, άλλος θα ξεσπάσει πάνω στα πιο κοντινά του πρόσωπα, άλλος θα κλειστεί στον εαυτό του. Το συναίσθημα νομίζω ότι για όλους είναι το ίδιο, αφού κάθε τι που πονά συνοδεύεται από ένα «γιατί» που ψάχνει να βρει την απάντηση του. Αλήθεια, αγαπημένε μου αναγνώστη, έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί δεν αναρωτιόμαστε όταν για παράδειγμα μας συμβαίνει κάτι όμορφο; Γιατί όταν κάτι σπουδαίο μας συμβεί δεν λέμε «γιατί»;
Που κρύβονται όταν θα έχουμε πετύχει κάτι; Μήπως θεωρούμε ότι μας αξίζει κάθε τι καλό που μπορεί να μας συμβεί; Για σκέψου λοιπόν, γιατί δεν αναρωτιόμαστε γιατί μας έτυχε ένας καλός σύντροφος, γιατί να έχουμε ακόμη μια δουλειά που μας ζει αξιοπρεπώς, γιατί είμαστε υγιείς και μπορούμε να κάνουμε όλα όσα θέλουμε; Δεν βρίσκεις τι να μου απαντήσεις ε; Ούτε κι εγώ. Νομίζω όμως ότι η απάντηση έρχεται όταν τα συναισθήματα και οι εντάσεις καταλαγιάσουν και η λογική επανέλθει στην θέση της. Όταν η περιπέτεια υγείας που πέρασες, σου έδειξε ποια άτομα ήταν δίπλα σου. Όταν η αποτυχία σου σε έμαθε να είσαι δυνατός και να επιμένεις. Όταν ένας χωρισμός σου αποκαλύπτει ότι τελικά ο άνθρωπος που είχες επιλέξει δεν ήταν ο κατάλληλος. Όταν η απώλεια της δουλειάς σου έδειξε ότι άξιζες κάτι καλύτερο. Τις απαντήσεις στα μεγάλα «γιατί» θα τις πάρεις από τον ίδιο σου τον εαυτό. Μπορεί όχι σήμερα, αλλά κάποια άλλη, τυχαία στιγμή. Τότε που θα σου είναι και περισσότερο χρήσιμες. Τότε που θα είναι όλα πιο ξεκάθαρα στο μυαλό σου. Και τότε όλα τα κλάματα, ο πόνος, η πίκρα θα σου φανούν τόσο ανούσια. Ίσως όμως έπρεπε να τα περάσεις. Οπότε σταμάτα να αναρωτιέσαι και προχώρα.
