Και σε ποιον δεν αρέσει να βγαίνει έξω και να διασκεδάζει. Ποιος είναι αυτός που δεν θέλει να περνάει καλά, να πάρει την παρέα του, να βγει μια βόλτα, να πιει το τσιπουράκι του, να ακούσει την πενιά του σε μια ταβέρνα με ζωντανή μουσική, που όταν μερακλωθεί δεν θα θελήσει να σηκωθεί να ρίξει τη βόλτα του. Γιατί είπαμε, καλές και οι μαζώξεις στο σπίτι, αλλά καμιά φορά και να ξεδίνουμε λίγο έξω, δεν είναι και κακό, δεν συμφωνείς αγαπημένε μου; Παλιότερα βέβαια η επιλογή του έξω ήταν συχνότερη.
Λίγο τα οικονομικά που είναι στριμωγμένα, λίγο ο ελάχιστος χρόνος και η κούραση λόγω δουλειάς, η διάθεση δεν είναι και στα καλύτερα της. Με τη όρεξη να σηκωθείς να βγεις, όταν έχεις περάσει τα χίλια μύρια στη δουλειά, κι όταν οι λογαριασμοί για πληρωμή δεν λένε να σταματήσουν να έρχονται. Παίζει ρόλο και η ηλικία θα μου πεις. Δεν θα διαφωνήσω. Άλλα κουράγια είχες όταν πήγαινες Λύκειο, άλλα στα 30 σου, άλλα στα 40, για τα πενήντα ακόμη δεν ξέρω. Καμιά φορά, συζητάμε με φίλους με τους οποίους βγαίναμε στα σχολικά μας χρόνια, για το πόσο ωραία περνούσαμε. Στα κλαμπ, στις καφετέριες στην παραλία. Τότε που η νύχτα μας φαινόταν τόσο μαγική. Που δεν μας ένοιαζε να βρούμε κάπου να καθίσουμε, αν θα στριμωχτούμε.
Περνούσαμε καλά κι αυτό μας έφτανε. Θυμόμαστε τα ξενύχτια που κάναμε, που αν δεν γλυκοξημέρωνε δεν μας έβλεπε το σπίτι μας και αναρωτιόμαστε που πήγε εκείνη η ενέργεια που τότε είχαμε. Εκεί που τότε μπορεί να ξενυχτούσαμε μέχρι το πρωί, χωρίς να μας νοιάζει ότι την επόμενη μέρα είχαμε σχολείο, τώρα βλέπουμε να πηγαίνει η ώρα 10 το βράδυ, τα μάτια μας γλαρώνουν και δεν βλέπουμε την στιγμή να πάμε για ύπνο. Τι μας συμβαίνει αλήθεια και τώρα αν τύχει και βγούμε καμιά φορά βράδυ την επόμενη μέρα είμαστε σαν ζόμπι, χρειαζόμαστε χάπια για να συνέλθουμε και το μόνο που θέλουμε είναι να συρθούμε από το ένα κρεβάτι στο άλλο;
Δεν συνέβη τίποτα παράξενο, απλά γίναμε αυτό που κοροϊδεύαμε κάποτε στους γονείς μας, που αντί να βγουν έξω επέλεγαν να κάτσουν στο σπίτι και να διασκεδάσουν βλέποντας μουσικές εκπομπές στην τηλεόραση. Μπορεί να σου ακουστεί παράξενο, αλλά ακόμη κι αν η ψυχή λαχταρήσει να βγει, το σώμα σπάνια ακολουθεί. Σκέφτεσαι που θα πας, αν θα βρεις να κάτσεις, την κάπνα στα μαγαζιά, τον κόσμο που θα σου προκαλεί δυσφορία, το ότι θα είσαι κομμάτια την επόμενη μέρα. Ακόμη και στη σκέψη, κουράζεσαι. Κι όταν φτάσεις σε αυτό το σημείο, ξέρεις τι σημαίνει αγαπημένε μου; Ότι μάλλον τα έζησες με την ώρα τους όλα αυτά και ήρθε η ώρα να βρεις άλλα ενδιαφέροντα που θα σε κάνουν να περνάς καλά. Α, και που δεν θα σε κουράζουν!
