Η κατάθλιψη δεν έχει πλέον ηλικία. Μπορεί να «χτυπήσει» από ένα νέο άνθρωπο, μέχρι κάποιον σε μεγαλύτερη ηλικία. Και αυτά δεν είναι αυθαίρετα συμπεράσματα. Είναι περιπτώσεις ανθρώπων που κι εμείς γνωρίζουμε. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι τώρα δεν έχω νιώσει να έχω φτάσει ποτέ στον πάτο. Ελάχιστες είναι εκείνες οι φορές που κλείστηκα στον εαυτό μου, που δεν ήθελα ούτε να μιλήσω, ούτε να φάω. Αυτές όμως ήταν παροδικές φάσεις, θέλω να πιστεύω. Η κατάθλιψη όμως, αχ αυτή η κατάθλιψη μετατρέπει τον άνθρωπο σε κάτι που πολύ με φοβίζει.
Μου είναι αδιανόητο να σκεφτώ πως μπορεί ένας άνθρωπος να σηκώνει τα χέρια ψηλά και να παραιτείται. Να μην βρίσκει ενδιαφέρον στο οτιδήποτε. Να μην έχει κουράγιο να σηκωθεί από το κρεβάτι, να πλυθεί, να αγωνιστεί στην καθημερινότητα του. Εκείνο όμως που για μένα είναι χειρότερο, είναι να σταματήσει να νοιάζεται για τους δικούς του ανθρώπους. Ακούω να μιλάνε για την κατάθλιψη, να γίνονται συναντήσεις, ημερίδες, να μιλάνε ειδικοί. Αλήθεια, μπορεί κάποιος να σε επηρεάσει και να σε βγάλει από αυτό το «λήθαργο» αν εσύ δεν προσπαθήσεις πρώτα για τον εαυτό σου; Μπορεί να φαντάζει δύσκολο, αλλά θέλω να πιστεύω ότι τίποτα δεν είναι ανίκητο. Δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι μπορεί κάποιος να μη σκοτώσει το «τέρας» που μπορεί να έχει θρέψει στο μυαλό του και του ρουφά όλη του ζωή. Υπάρχει τρόπος να ξεφύγει κάποιος.
Όταν νιώθεις πως τίποτα δεν πάει καλά, ρίξε μια ματιά γύρω σου και δες πόση ομορφιά κρύβεται, ακόμη και στα πιο απλά πράγματα. Θαύμασε τα λουλούδια που ανθίζουν και περιμένουν κάποιον να τα μυρίσει. Θαύμασε τη φύση σου που κρύβει μέσα της ένα τεράστιο μεγαλείο και πάρε τα μαθήματα που δωρεάν προσφέρει, γιατί αλλοίμονο αν δεν ξέρει εκείνη τι πάει να πει επιβίωση. Η ζωή δεν φτιάχτηκε για να είναι λουσμένη στο μαύρο χρώμα. Μπορεί να έχει και τις γκρι στιγμές της, αλλά οι πολύχρωμες αποχρώσεις είναι εκείνες που πρέπει να υπερισχύουν. Η ζωή δεν είναι μόνο αγωνίες, άγχη, τρεξίματα, λογαριασμοί. Ή τουλάχιστον δεν πρέπει να είναι έτσι. Η ζωή έχει και τα ωραία της.
Και πιο πολύ έχει τα όνειρα που ο καθένας από εμάς έχει και που στο χέρι μας είναι να τα πραγματοποιήσουμε. Το ζήτημα για μένα, αγαπημένε μου αναγνώστη, είναι να καταφέρνει κάποιος, ακόμη και μέσα από δυσκολίες που προφανώς βιώνει, να ξανά σταθεί στα πόδια του, πιο δυνατός. Και επειδή γνωρίζω τη μεγάλη δύναμη που κρύβουμε όλοι μέσα μας, καλό θα ήταν να προσπαθήσουμε να αποτρέψουμε ή να διώξουμε το «τέρας» που ονομάζουμε κατάθλιψη μια για πάντα από τις ζωές μας. Και ξέρεις τι είναι πιο όμορφο σε αυτή την ιστορία; Ότι στο πλευρό μας θα στέκονται άνθρωποι και θα μας στηρίζουν.
