Έτυχε να πέσω, πάνω στο ζάπινγκ, πάνω σε μια εκπομπή ανασκόπησης της χρονιάς που μας πέρασε. Χριστέ μου, σκέφτομαι, πως πέρασε τόσο γρήγορα ακόμη ένας χρόνος; Πραγματικά το 2014, ήρθε και φεύγει, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Γρήγορα.
Κάθισα και είδα τα περισσότερα γεγονότα που μας απασχόλησαν μια ολόκληρη χρονιά τώρα. Ναι, καλά κατάλαβες και εσύ, αγαπημένε μου αναγνώστη, τα περισσότερα δυσάρεστα. Που και που πετάγονταν και ένα βιντεάκι με μια ευχάριστη είδηση, αλλά μη φανταστείς, μέσα στα χιλιάδες «μαύρα» καμία εντύπωση δεν μου προκάλεσε.
Γεγονός είναι, ότι όταν βλέπουν όλα αυτά τα γεγονότα να περνούν από μπροστά σου, σαν να είναι μέρος μιας μεγάλης ταινίας στον κινηματογράφο, όταν τα βλέπεις όλα από μακριά και από μια απόσταση ασφαλείας, χωρίς να πονάς πλέον, όλα φαίνονται πιο ανώδυνα.
Αισθάνεσαι ξαφνικά ότι η καθημερινότητά σου είναι μόνο ένα κομματάκι που συνθέτει την ατέλειωτη ροή της ιστορίας και αυτό το γεγονός από μόνο του καταλαγιάζει τον πανικό. Ναι, δύσκολη χρονιά και φέτος, γεμάτη ανατροπές, εντάσεις, γεμάτη κρίση. Αλλά όχι μόνο. Παρασυρμένοι από την ροή της πληροφόρησης που εστιάζει στην οικονομική πραγματικότητα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ανθρωπότητα στο σύνολό της προχώρησε άλλη μία χρονιά. Συνταρακτικά γεγονότα έλαβαν χώρα.
Ήταν τόσο πολλά που φαίνεται απίστευτο που κατάφεραν να χωρέσουν σε 365 ημέρες. Πόλεμοι, άνθρωποι να χάνουν την ζωή τους, φυσικές καταστροφές, σεισμοί, πλημμύρες, τροχαία, μετανάστες, οικονομικά μέτρα, τρόικα, πάμε για εκλογές, δεν πάμε, ανεργία, άστεγοι, επιχειρήσεις που κλείνουν. Οι περισσότερες ειδήσεις συγκλονίζουν και εμείς από τηλεοράσεως να βλέπουμε να συντελείται το ένα δράμα μετά το άλλο. Και αυτά να μην έχουμε σταματητό. Τα γεγονότα συνεχώς τρέχουν, η ζωή συνεχίζεται, κάθε στιγμή, κάπου εκεί έξω κάτι συμβαίνει. Άλλα τα μαθαίνουμε, άλλα όχι. Και εμείς τι κάνουμε; Απλά γυρίζουμε σελίδα. Και γυρνάμε στη δική μας ζωή. Στην δουλειά μας, την οικογένεια μας, την καθημερινότητα μας.
Ναι λοιπόν, ιστορική χρονιά φέτος, όπως και κάθε μία που περνάει στη ζωή μας αλλά και πέρασε στις ζωές των προγόνων μας. Και το άθροισμα όλων αυτών δίνει την συνέχεια. Μπορεί παροδικά να απελπιζόμαστε, να απογοητευόμαστε και να θεωρούμε ίσως ακόμα και άτυχους τους εαυτούς μας για τις συγκυρίες που αντιμετωπίζουμε, αλλά όλα αυτά συνθέτουν το μεγάλο πάζλ της ανθρώπινης ζωής και διάρκειας. Της εξέλιξης. Και οι δύσκολες ιστορικές συγκυρίες έδιναν πάντα περισσότερες ευκαιρίες για ταχύτερη εξέλιξη, απλά πονούσαν λίγο περισσότερο.
Συμπέρασμα ; Υπομονή. Μια ζόρικη ζωή είναι, θα περάσει!
